خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- دکتر سیدجلال‌الدین عرفانیان، شاعر اهل بیت(ع): شعر آئینی جلوه‌ای از شور و شعور است و این دو به منظور معنایابی و اغنای محتوا در قالب‌های مختلف شعری مستتر و از ملزومات اشعار مفهومی و دینی است. اشعار آئینی برآمده از مفاهیم والای ارزشی است و دور نیست از آنچه در نقل‌های دیروز تا امروز در محافل شیعی از گوش جان رسوخ کرده و بر روح و دل نشسته است.
 
آنچه به‌عنوان باورهای مذهبی از کودکی در ذهن فرد شکل می‌گیرد؛ خواه مذهب را به معنای عام بشناسد یا در جزئیاتِ آن سیر و تبعیت کرده باشد، فاصله بسیار دارد با اصل و ریشه دین. در این بین هنر، ادبیات و خاصه شعر که خاستگاه درونی و ناشی از درون‌مایه احساسی شاعر است، ظرفی غنی از ابزار انتقال و فراگیری بیش از وسعت مرزهای سرزمینی دارد. این دو خصلت هم برای شعر است و هم برای دین. به همین جهت قطره قطره آئین و مذهب (بخوانید تذهب شیعی) چنان در ظرف شعر می‌ریزد که شعر در دریای بیکران دین غوطه می‌خورد و هر دم پر می‌شود از مفاهیم آشنا و بی‌بدیل اهل بیت(ع)... از این‌رو شعر عاشورایی بیشترین جلوه را در قالب ادبیات آئینی داراست که از سرچشمه شعر علوی و فاطمی سیراب می‌شود.
 
اما شعر فاطمی تبلور و ظهور بانویی است که کمتر در قالب واژه و تمثیل می‌گنجد. شاید به همین سبب روایت «پهلوی شکسته» و قصه «در و دیوار» بیشترین دست‌مایه شاعران در مدح حضرت فاطمه زهرا(س) و ذکر مصیبت این بانوی بزرگوار است. چرا؟ شناخت و معرفت به درون‌مایه‌های معنوی و ماهیت فرامادی در شعر آئینی اولین نیاز مخاطب به این نوع سوگنامه‌هاست. یعنی خواننده را از اشعار دم‌دستی و متوسط به سطوحی بالاتر رهنمون کند و شعر بستری برای دریافت نادانسته‌ها و خردورزی مخاطب شود.

این مهم باید در جان‌مایه شعری شاعران اهل بیت(ع) و مهم‌تر از آن یک شاعر فاطمی باشد. برخورداری شور فاطمی که از جوشش عشق به اهل بیت(ع) و کشش قلبی به دردانه‌های خانم فاطمه زهرا(س) پدیدار می‌شود، بی‌شک به درآمیختن در شعور دینی شاعر رنگ و بویی از معرفت می‌گیرد و اینجاست که اشعاری پرمغز با ارادت به ساحت شان خلق می‌شود.
 
شعر فاطمی باید همه‌گیر و همه‌فهم باشد؛ همچون فاطمه زهرا(س) که منبع توسل و تقرب جامعه شیعی در سراسر گیتی است. اما تلطیف واژگان و ذوق هنری این گونه شعری در نظر بانوان مخاطب باید جلوه‌ای پررنگ و واضح به خود گیرد تا زنان امروز را به کسب فیض و راه و رسم انسان پروری مشوق باشد.

چنانکه شعر و ادبیات از دیرباز مکتب فضل و شاعران، کاسبان ادب و مروجان آداب و سنن و اخلاق بودند؛ پس شایسته است، شاعران فاطمی رسالتی بزرگ‌تر از شاعرپیشگی به انجام برسانند و آن مسئولیتی است در قبال زنان امروز جامعه‌شان تا شعرشان بستر ترویج ارزش‌ها و نمادهای سبک زندگی فاطمه زهرا(س) را برای نسل جدید بانوان ادب‌دوست و ارزش‌مدار الگودهی کند و چه بستری مورد پذیرش‌تر از قالب شعر؛ خاصه در این ایام که شاعرانگی تحفه‌ای است که به پیشگاه حضرتش تقدیم می‌شود...