دکتر عصمت مومنی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی(ره) در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره تناسب نا‌مطلوب شمارگان کتاب با توجه به تحصیل بیش از چهار میلیون دانشجو در کشور اظهار کرد: کتابخوانی را از دو منظر مطالعه کتابهای عمومی و تخصصی می‌توان بررسی کرد. کتابهای دسته دوم به رشته و هدف‌گذاری دانشجو مرتبط است؛ درحالی که مطالعه کتابهای عمومی از یک سو موجب تعادل روحی، عاطفی و درک عمومی فرد میشود و از سوی دیگر در بهبود ارتباط فرد با جامعه تاثیرگذار است.
وی افزود: ضعف اصلی در مطالعه کتابهای عمومی است چراکه دانشجو کتابهای تخصصی را به دلیل جریان تحصیل هدفمند دنبال می‌کند و به نظر می‌رسد مشکل چندانی وجود ندارد.
مومنی با اشاره به تاثیر مطالعه عمومی بر مطالعه تخصصی افزود: مطالعه کتابهای عمومی بر کیفیت مطالعه کتابهای تخصصی اثر‌گذار است بنابراین بی‌توجهی به مطالعه کتابهای عمومی از سوی دانشجو با آسیب‌هایی همراه است. وقتی درباره دلایل بی‌توجهی دانشجو به کتابهای عمومی صحبت می‌کنیم پاسخ در نبود هدف است؛ به‌عبارت دیگر برای کسب تجربه، اطلاعات و درک زیبایی هدف‌گذاری صورت نگرفته است.
این عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی ادامه داد: برای دانشجو تبیین نشده که برای رسیدن به تعادل روحی، عاطفی و توانایی درک زیبایی به مطالعه هدفمند نیاز دارد. علاوه براین دانشجو نمی‌داند که برای برقراری ارتباط و کسب معرفت باید حتما لذت مطالعه را درک کند. ضعف مطالعه در زمینه کتابهای عمومی ضعف مطالعه در کتابهای تخصصی را به دنبال خواهد داشت.
مومنی اظهار کرد: دانشجویی که در حاشیه کتابهای تخصصی یا در حاشبه علاقه‌مندی‌های خود به مطالعه کتابهای عمومی توجه دارد به‌طور حتم در درک مباحث تخصصی بسیار موفق‌تر است. پیوند این توانایی تحلیل دانشجو را تقویت می‌کند.
وی در پاسخ به پرسشی درباره پیوند پژوهش و کتاب گفت: همیشه یک پایه پژوهش در منابع از‌جمله کتاب قرار دارد؛ به‌عبارت دیگر تارو‌پود یکدیگرند که نقشی را نشان می‌دهد. اگر جایی مشاهده میشود استفاده از منابع اعم از عینی و ذهنی در پژوهش‌ها خالی است و ابزار فناوری هنوز نتوانسته همپای کشورهای توسعه‌یافته استفاده شود باید دنبال کشف نقص باشیم.
این پژوهشگر درباره اولویت‌بندی پژوهشی با هدف شناسایی دلایل بی‌توجهی دانشجویان به مطالعه اظهار کرد: اگر دانشجو به‌عنوان یک فرد در نظر گرفته شود برای تقویت جریان مطالعه باید انگیزه را افزایش دهیم؛ بنابراین می‌توان امید‌وار بود تا نگرش نیز تغییر کند. تحقق این موضوع به برنامه‌ریزی، استعداد‌یابی اولویت‌بندی و به زمان بسیاری نیاز دارد.
سه‌شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۵ - ۱۰:۰۰
نظر شما