به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، مهدی قزلی با بیان این مطلب در مراسم شعرخوانی چهلمین روز درگذشت استاد حمید سبزواری که پنجشنبه در زادگاه پدر شعر انقلاب برگزار شد، افزود: شعرِ سبزواری، طول و عرض و ارتفاعِ یک شعرِ خوب را دارا بود؛ موجودی نبود که تنها ارتفاع یا عرض یا طول مناسب داشته باشد و در باقی ابعاد رشد نکرده باشد و چهره‌ای مضحک به خود گرفته باشد.
وی خاطرنشان کرد: آن‌که مخالف بود، نمی‌توانست بگوید آن‌چه سبزواری می‌گوید، شعر نیست یا قوّت شعری ندارد. ممکن بود کسانی با سبزواری یا آن‌چه به آن اعتقاد داشت یا با شعرش موافق نباشند، ولی نمی‌توانستند نبینندش و نفی‌اش کنند. چون سبزواری از شعر خارج نمی‌شد و در خطِّ شعر، پیش می‌رفت.
قزلی افزود: ترانه‌های سبزواری چنان بود که در دهانِ همه مردم بچرخد و تکرار شود و از آن سو، گرفتار ابتذال و سطحی‌نگری نشود. سبزواری از مردم جدا نبود، از انقلاب جدا نبود، از شعر هم جدا نبود. همه را هم می‌دانست و می‌خواست. سبزواری چنان شعر می‌گفت که همه مردم بفهمند و چنان شعر را از آن خود می‌کرد که کسی نمی‌توانست مانند او بسراید.
مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی تأکید کرد: خطری که زمانه ما را تهدید می‌کند، مضمون‌زدگی، دور شدنِ از جوهرِ شعری و تنها به موضوع پرداختن است. بزرگ شدنِ مضمون و فراموش کردنِ شعر، ابتذالِ مُرَکّب است که نه تنها شعر نیست، که ضد مضمونی می‌شود که می‌خواهد تبلیغ کند. تبدیلِ شعر به شعار احساسی یا حماسی‌نما خطری است که در جلسه‌های شعری شاعران انقلاب دیده می‌شود.
وی ادامه داد: گاه دیده شده که در جلسه‌های مهم هم شاعران به هوای این که مضمونی را بپرورانند از وزن و ظرایفِ شعری دور شده‌اند و بی‌آن‌که اتّفاقی در متنِ شعرشان رقم بخورد، با بوی زُهمِ مضمون مشام‌ها را می‌آزارند. شاعر به حسابِ این که صدایش را بالا ببرد و آن را حماسی بخواند و لحنِ نیمه‌موسیقیایی به خود بگیرد، یک‌سره از شعر کنده می‌شود و تنها با تکنیک‌های سخنوری به فکرِ تحسین گرفتن از جمع می‌افتد؛ اتّفاق ناگوار آن است که شاعر از شاعری به خطابه کوچ می‌کند.
قزلی با بیان این‌که «شعرهای سبزواری و آداب شاعری‌اش همان قدر که ریشه‌دوانده در انقلاب اسلامی و ارزش‌های دینی بود، به همان میزان سیراب از لطایفِ شعری، مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌داد» گفت: امروز ما دلتنگ شاعرانی از این جنس هستیم؛ چنان شعر بگویند که در دامِ عوام‌گرایی تنیده نشوند و چنان شعر بگویند که مردم از آن استقبال کنند و چنان شعر بگویند که ناظر به واقعیت‌های اجتماعی و فکری جامعه باشد و چنان شعر بگویند که شعرشان از نازک‌طبعی و خیال‌پردازی بی‌بهره نباشد.
وی خاطرنشان کرد: آن‌که مخالف بود، نمی‌توانست بگوید آن‌چه سبزواری می‌گوید، شعر نیست یا قوّت شعری ندارد. ممکن بود کسانی با سبزواری یا آن‌چه به آن اعتقاد داشت یا با شعرش موافق نباشند، ولی نمی‌توانستند نبینندش و نفی‌اش کنند. چون سبزواری از شعر خارج نمی‌شد و در خطِّ شعر، پیش می‌رفت.
قزلی افزود: ترانه‌های سبزواری چنان بود که در دهانِ همه مردم بچرخد و تکرار شود و از آن سو، گرفتار ابتذال و سطحی‌نگری نشود. سبزواری از مردم جدا نبود، از انقلاب جدا نبود، از شعر هم جدا نبود. همه را هم می‌دانست و می‌خواست. سبزواری چنان شعر می‌گفت که همه مردم بفهمند و چنان شعر را از آن خود می‌کرد که کسی نمی‌توانست مانند او بسراید.
مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی تأکید کرد: خطری که زمانه ما را تهدید می‌کند، مضمون‌زدگی، دور شدنِ از جوهرِ شعری و تنها به موضوع پرداختن است. بزرگ شدنِ مضمون و فراموش کردنِ شعر، ابتذالِ مُرَکّب است که نه تنها شعر نیست، که ضد مضمونی می‌شود که می‌خواهد تبلیغ کند. تبدیلِ شعر به شعار احساسی یا حماسی‌نما خطری است که در جلسه‌های شعری شاعران انقلاب دیده می‌شود.
وی ادامه داد: گاه دیده شده که در جلسه‌های مهم هم شاعران به هوای این که مضمونی را بپرورانند از وزن و ظرایفِ شعری دور شده‌اند و بی‌آن‌که اتّفاقی در متنِ شعرشان رقم بخورد، با بوی زُهمِ مضمون مشام‌ها را می‌آزارند. شاعر به حسابِ این که صدایش را بالا ببرد و آن را حماسی بخواند و لحنِ نیمه‌موسیقیایی به خود بگیرد، یک‌سره از شعر کنده می‌شود و تنها با تکنیک‌های سخنوری به فکرِ تحسین گرفتن از جمع می‌افتد؛ اتّفاق ناگوار آن است که شاعر از شاعری به خطابه کوچ می‌کند.
قزلی با بیان این‌که «شعرهای سبزواری و آداب شاعری‌اش همان قدر که ریشه‌دوانده در انقلاب اسلامی و ارزش‌های دینی بود، به همان میزان سیراب از لطایفِ شعری، مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌داد» گفت: امروز ما دلتنگ شاعرانی از این جنس هستیم؛ چنان شعر بگویند که در دامِ عوام‌گرایی تنیده نشوند و چنان شعر بگویند که مردم از آن استقبال کنند و چنان شعر بگویند که ناظر به واقعیت‌های اجتماعی و فکری جامعه باشد و چنان شعر بگویند که شعرشان از نازک‌طبعی و خیال‌پردازی بی‌بهره نباشد.
نگارخانه استاد سبزواری در زادگاه پدر شعر انقلاب گشایش یافت
همزمان با سفر شاعران و فرهیختگان کشور به سبزوار برای شرکت در مراسم شعرخوانی چهلم درگذشت استاد حمید سبزواری، نگارخانه آثار و اشعار پدر شعر انقلاب نیز در این شهر گشایش یافت.
بر اساس این گزارش در حالی که کاروانی از شاعران شاخص کشورمان، عصر روز چهارشنبه به دعوت بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، راهی سبزوار شده بود تا در مراسم افتتاح نگارخانه استاد سبزواری و همچنین شعرخوانی به مناسبت چهلمین روز فقدان این شاعر بزرگ شرکت کند، این دو برنامه، روز پنجشنبه در زادگاه مرحوم حمید سبزواری برگزار شد.
پس از این برنامه، مهمانان مراسم چهلمین روز درگذشت استاد سبزواری، راهی تالار کاشفی سبزواری شدند و مورد استقبال محمد علی‌آبادی، مدیر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سبزوار و احمد برادران، فرماندار ویژه این شهر قرار گرفتند. در همین مراسم، مهدی قزلی، مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان به حضار خوشامد گفت و برای خانواده استاد حمید سبزواری، طلب صبر و استقامت کرد.
جواد محقق که اجرای مراسم شعرخوانی را بر عهده داشت، ابتدا از دکتر اسماعیل امینی، شاعر، مدرس دانشگاه و دبیر دهمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر دعوت کرد تا در این مراسم شعر بخواند. علاوه بر او، مصطفی محدثی خراسانی، زکریا اخلاقی و احمد افغانی (شاعر بومی) نیز سروده‌های خود را در وصف بزرگی و پایمردی حمید سبزواری قرائت کردند و محسن مومنی شریف، رییس حوزه هنری در ستایش جایگاه شعر متعهد و سرحلقه شاعران این عرصه، یعنی استاد سبزواری سخن گفت.
در همین مراسم، نشان عالی کنگره سربداران با حضور تنی چند از شاعران، نمایندگان مردم سبزوار در مجلس شورای اسلامی، مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی و رییس دانشگاه حکیم سبزواری به همسر استاد سبزواری اهدا شد و رمضانعلی سبحانی‌فر، نماینده مردم سبزوار در وصف هنر مردمان شهرش از بانیان آن تشکر کرد.
در ادامه این برنامه، محمودرضا اکرامی‌فر، شاعر خراسانی، شعر پرطنینی در وصف سبزواری خواند و رضا اسماعیلی، شعر دیگری به روح پدر شعر انقلاب تقدیم کرد. حسین شمسایی، همکار و همنفس استاد سبزواری در شورای شعر و موسیقی صداوسیما در سال‌های نخستین پیروزی انقلاب اسلامی از دیگر سخنرانان این برنامه بود که خاطراتی از این همکاری تعریف کرد.
محمدکاظم کاظمی، شاعر بلندآوازه فارسی‌گو، خاطره اولین نقدش بر آثار سبزواری را پیش کشید و حجت‌الاسلام والمسلمین زکریا اخلاقی، شاعر میبدی، رباعی‌هایی خواند که به گفته خودش، تعدادی از آن‌ها را به تازگی گفته است.
محمدحسن شاهنگیان، آهنگساز و از دوستان قدیمی حمید سبزواری نیز از دیگر سخنرانان مراسم امروز بود. او که در شب گذشته و در دانشگاه حکیم سبزواری نیز شاعران و شهروندان سبزواری را به شنیدن خاطراتی از خود مهمان کرده بود، پیشنهاد ساخت سرودی به نام استاد سبزواری را مطرح کرد و از شاعران و آهنگسازان متعهد خواست در این مسیر کوتاهی نورزند.
حمید واصفی، نوه استاد حمید سبزواری هم به دعوت جواد محقق، مجری مراسم در جایگاه قرار گرفت و به نمایندگی از برادرش، شعری به پدربزرگ خود تقدیم کرد. همچنین محمدحسن زورق، از فعالان سرشناس فرهنگی، یادداشتی خواند که در آن، شعر سبزواری را ادامه حرکت پیامبران و پیامبر خاتم (ص) و حرکت الهی او می‌دانست.
بیانیه پایانی این برنامه حاوی پیشنهاد تأسیس دوسالانه سرود انقلاب، جایزه استاد سبزواری بود که از سوی رییس دانشگاه حکیم سبزواری مطرح شد.
در پایان مراسم شعرخوانی شاعران کشوری به مناسبت چهلمین روز درگذشت استاد حمید سبزواری، هادی منوری شاعر خراسانی با شعری اثرگذار، مهمانان را به وجد آورد.
شاعران کشورمان که به دعوت بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، برای شرکت در چند برنامه فرهنگی راهی سبزوار شده بودند، پس از پایان مراسم شعرخوانی، راهی مشهد مقدس شدند و به زیارت ثامن‌الحجج، حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام شتافتند.
نظر شما