غلامرضا امامی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) توضیح داد: نوشتن برای کودکان و نوجوانان کاری تازه و سهل و ممتنع است. قصه‌نویسی در کشور ما به نهالی نوجوان می‌ماند و نباید اجازه دهیم طوفان‌ها و آسیب‌ها این نهال را از پای بیفکند.
 
این نویسنده و مترجم کتاب‌های کودک و نوجوان یادآوری کرد: سال‌ها پیش، زمانی که در انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودم، از نویسندگان بزرگ‌سالی که شهره بودند یا شاعران چیره‌دست می‌خواستیم که برای کودکان و نوجوانان بنویسند و بسرایند؛ هرچند که در روزگاری قبل از پی‌ریزی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان افرادی چون زنده‌یادان یمینی شریف، صبحی مهتدی، آذریزدی و محمود کیانوش برای کودکان و نوجوانان شعرها می‌سرودند و قصه‌ها می‌نوشتند، اما تعداد آنها از انگشتان یک دست تجاوز نمی‌کرد. از این رو در کانون پرورش فکری بر آن شدیم که از نام‌آوران ادب ایران بخواهیم برای قشر کودک و نوجوان بنویسند و بسرایند. بنابراین شاعرانی چون م. آزاد، محمدعلی سپانلو، احمدرضا احمدی در آن زمان برای بچه‌ها شعرهای بسیاری سرودند و نویسندگانی معروفی هم برای بچه‌ها قصه‌ نوشتند.
 
وی اضافه کرد: اما با این وجود به نظر من، در کشور ما توجه چندانی به نویسندگی برای کودک و نوجوان نشده است و نویسندگان کودک و نوجوان چندان در ساحت ادبیات نمودار نشده و مورد توجه قرار نگرفته‌اند. از چند استثنا که بگذریم، بیشتر ناشران کودک و نوجوان به جای تألیف به حوزه پرسود ترجمه روی آورده‌اند، و این مسئله سبب شده است که شمار ترجمه‌ها بر آثار تألیفی فزونی یابد. از سویی دیگر، در بسیاری از مواقع شاهد انتشار و توزیع ترجمه‌هایی غلط در بازار کتاب هستیم، بدون اینکه هیچ‌گونه ویراستاری بر آنها صورت گرفته باشد.
 
امامی با اظهار تأسف از اینکه هنوز نوشتن برای کودکان و نوجوانان کاری پیش‌پاافتاده تلقی می‌شود، گفت: افرادی که دستی بر قلم دارند کمتر تمایل دارند که در این حوزه قلم بزنند و نوشتن برای بچه‌ها را کاری سهل و ممتنع می‌انگارند. البته این کار ممتنع است چون نویسندگان کودک و نوجوان حق ندارند که فضای آرام، زیبا و شاد کودکان را برآشوبند و اندیشه‌های ذهن خلاق آنها را از پرواز در فضای آبی هنر باز دارند، اما این کار سهل و ساده نیست.
 
وی روی دیگر بی‌رغبتی کودکان به مطالعه آثار مربوط ادبی را، گسترش فضای مجازی دانست و گفت: در این روزگار فضای مجازی و تلفن همراه، فرصت کتاب خواندن را از همه به ویژه کودکان و نوجوانان گرفته است و در مجامع عمومی مانند مترو، پارک نمی‌بینیم کودکان و نوجوانان کتابی را به دست گرفته و در حال مطالعه باشند. حتی در اغلب مهمانی‌های خانوادگی نیز همه افراد گوشی‌های همراهی به دست دارند و با آن سرگرم‌اند. بسیاری از کتاب‌ها بعد از عبور از هفت‌خوان و خرج هزینه‌های بالا برای چاپ، بعد از انتشار در گوشه کتاب‌فروشی‌ها و کتابخانه‌ها می‌ماند و خاک می‌خورد.
 
امامی همچنین گفت: چه می‌شد در ایران هم به جای مهمانی‌های پرخرج برای زاد روز کودکان، کتاب‌هایی به آن‌ها هدیه می‌شد. یا اینکه شهرداری به جای صرف بودجه‌های گزاف برای چاپ جلد یک کتاب بر تابلوهای بزرگ تبلیغاتی، با این بودجه از هر عنوان کتاب برای بچه‌ها نسخه‌هایی را تهیه کرده و به مدرسه‌ها، مخصوصاً مدارس مناطق محروم هدیه می‌داد و به این ترتیب کتاب را در دسترس بچه‌ها قرار داده و آنها را به کتاب خواندن تشویق می‌کرد.
 
غلامرضا امامی، نویسنده و مترجم کتاب کودک و نوجوان است. وی علاوه بر آثار کودک و نوجوان، در حوزه بزرگ‌سالان نیز آثار تألیفی و ترجمه از خود به جای گذاشته است. از آثار امامی می‌توان به «گفت‌وگوهای اوریانا فالاچی»، «گنجشگ من بدو بدو» و «کولاک» اشاره کرد.