به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، آیین اختتامیه دومین جایزه کتاب سال غزل، عصر امروز، چهارشنبه 16 دی با سخنرانی حامد ابراهیم پور، علیرضا بهرامی، مجید معارف‌وند و هادی خوانساری در کانون ادبیات ایران برگزار شد. اسامی برگزیده‌های این جایزه را اینجا بخوانید.
تریبونی برای غزل‌سرایان وجود نداشت
حامد ابراهیم پور، دبیر جایزه در این مراسم گفت: هیچ‌کس فراموش نمی‌کند که تا چند سال پیش در جوایز ادبی به غزل‌سرایان بی‌اعتنایی تمام می‌شد. در سال‌های دهه 70 جلسات و انجمن‌های ادبی پیشرو نیز اعتنایی به غزل نداشته و روشنفکران نیز معمولاً مقابل آن جبهه می‌گرفتند. بر این اساس هیچ تریبونی برای غزل‌سرایان وجود نداشت.
وی افزود: با توجه به همه این مسائل تصمیم گرفتیم یک جایزه مستقل ادبی برای قالب غزل برپا کنیم که وابسته به جایی نباشد و برگزیده‌ها را بر اساس داوری‌های شفاف و با روندی دموکراتیک معرفی کند.
ابراهیم پور ادامه داد: در دوره نخست این جایزه، یک بخش بزرگداشت هم با عنوان «بزرگ غزل» داشتیم که به تجلیل از زنده‌یاد سیمین بهبهانی اختصاص داشت، اما در این دوره نمی‌توانستیم تنها یک شاعر را به عنوان بزرگ غزل انتخاب کنیم. به همین دلیل تصمیم به دعوت از شاعرانی چون هادی خوانساری، حسین جنتی، مهدی فرجی، مجید معارف‌وند، آرش شفاعی و... گرفتیم که با تلاش‌های خود چراغ غزل‌سرایی را زنده نگه داشته‌اند. با تلاش این شاعران بود که امروزه کتاب‌های مجموعه غزل طرفداران بسیاری دارند و مورد استقبال مخاطبان قرار می‌گیرند.
غزل شناسنامه ماست
هادی خوانساری، شاعر، منتقد ادبی و رییس انجمن دوستی ایران و کوبا نیز یکی دیگر از سخنران این مراسم بود. وی در بخشی از سخنان خود گفت: بخشی از هنر و ادبیات ما به شکلی مافیایی اداره می‌شود. در این شرایط، برای آن‌که از شانیت‌ها دفاع کنیم، باید کار تیمی را یاد بگیریم.
وی افزود: شناسنامه همه کسانی که در این مراسم حضور پیدا کرده‌اند، غزل است. بنابراین نیاز به چنین جایزه و جشنواره دموکراتیکی حس می‌شد. به نظر من این جایزه در آینده شانیت بیشتری پیدا می‌کند، هرچند که در حال حاضر نیز جای خود را به خوبی باز کرده است.
شاعر مجموعه «اسپانیا، عشق» ادامه داد: اکنون چند سالی می‌شود که از طریق سازمان ملل پیگیر برپایی جشنواره شعر صلح در تهران هستم. این جشنواره در آینده‌ای نزدیک در تهران برگزار می‌شود.
ضرورت این جایزه باعث تداوم آن است
علیرضا بهرامی نیز در این مراسم گفت: جایزه کتاب سال غزل در این دو دوره نخستین خود تقریباً به صورت دو سالانه برگزار شده است. در دوره نخست که در سال 1392 برگزار شد، کتاب‌های منتشر شده در سال‌های 90 و 91 مورد داوری قرار گرفتند.
وی افزود: در این دوره همه مجموعه غزل‌های منتشر شده در بین سال‌های 92 و 93 به صورت خودکار در چرخه داوری‌ها قرار گرفتند. از ابتدا بنا نبود که این جایزه به صورت دوسالانه برگزار شود، اما کم‌تعداد بودن کتاب‌های منتشر شده و دلایل دیگری باعث شد که این دو دوره به صورت دوسالانه برگزار شوند. ضرورت برپایی این جایزه، باعث تداوم آن خواهد شد.
بهرامی ادامه داد: به جز مواردی استثنا یا گذرا، غزل امروز هم مثل کلیت شعر امروز، شرایط چندان مناسبی ندارد، این در صورتی است که «غزل» قدیمی‌ترین قالب زنده و پرکاربرد شعری ماست.
همچنین مجید معارف‌وند، شاعر و از اعضای هیات داوران این جایزه، بیانیه هیات داوران را خواند. در بخشی از این بیانیه آمده است: «هیات داوران جایزه مستقل کتاب سال غزل، با تاکید بر این نکته که این جایزه در سیر تکوینی خویش، تمام تلاش خود را به‌کار خواهد گرفت تا علاوه بر پیش‌فرض‌های رسمی تعیین‌شده، از هرگونه جانب‌داری در زمینه گرایش‌های موجود در زمینه این گونه شعری، بپرهیزد.
در آیین‌نامه این جشنواره بر یک محدوده خاص زمانی در حوزه نشر مجموعه‌های غزل تاکید شده بود، بدون شک آثاری که در روند داوری‌ها قرار گرفتند، معرف همه بضاعت ادبی کشور در این حوزه نیستند.
هیات داوران این جایزه ابراز امیدواری می‌کنند که شرایط نشر و شعر کشور به گونه‌ای پیش رود که در دوره‌های آینده جایزه، حضور مجموعه‌هایی موفق‌تر و متناسب‌تر با سیر تکوینی غزل معاصر را به‌دور از موج‌ها و هیجان‌های مقطعی شاهد باشیم.
دبیرخانه جایزه کتاب سال غزل ایران البته یادآوری می‌کند، چند مجموعه غزل از آثار داوران بخش‌های مختلف دومین دوره این جایزه که برخی از آنها در جایزه‌های ملی همچون کتاب سال شعر خبرنگاران و کتاب سال جمهوری اسلامی نامزد یا برگزیده شده بودند، در چرخه این رقابت قرار نگرفته‌اند.»
همچنین در این مراسم پرویز بیگی حبیب‌آبادی، حسین جنتی، مهدی فرجی، شهرام میرشکاک، هادی خوانساری، محمدرضا طاهری، فرامرز راد، اصغر معاذی، عباس کریمی عباسی، محمدرضا شالبافان، محمودرضا شالبافان، سمانه نائینی، داوود ملک‌زاده، سعید زارع‌محمدی و رسول پیره، شعرخوانی کردند.
تریبونی برای غزل‌سرایان وجود نداشت
حامد ابراهیم پور، دبیر جایزه در این مراسم گفت: هیچ‌کس فراموش نمی‌کند که تا چند سال پیش در جوایز ادبی به غزل‌سرایان بی‌اعتنایی تمام می‌شد. در سال‌های دهه 70 جلسات و انجمن‌های ادبی پیشرو نیز اعتنایی به غزل نداشته و روشنفکران نیز معمولاً مقابل آن جبهه می‌گرفتند. بر این اساس هیچ تریبونی برای غزل‌سرایان وجود نداشت.
وی افزود: با توجه به همه این مسائل تصمیم گرفتیم یک جایزه مستقل ادبی برای قالب غزل برپا کنیم که وابسته به جایی نباشد و برگزیده‌ها را بر اساس داوری‌های شفاف و با روندی دموکراتیک معرفی کند.
ابراهیم پور ادامه داد: در دوره نخست این جایزه، یک بخش بزرگداشت هم با عنوان «بزرگ غزل» داشتیم که به تجلیل از زنده‌یاد سیمین بهبهانی اختصاص داشت، اما در این دوره نمی‌توانستیم تنها یک شاعر را به عنوان بزرگ غزل انتخاب کنیم. به همین دلیل تصمیم به دعوت از شاعرانی چون هادی خوانساری، حسین جنتی، مهدی فرجی، مجید معارف‌وند، آرش شفاعی و... گرفتیم که با تلاش‌های خود چراغ غزل‌سرایی را زنده نگه داشته‌اند. با تلاش این شاعران بود که امروزه کتاب‌های مجموعه غزل طرفداران بسیاری دارند و مورد استقبال مخاطبان قرار می‌گیرند.
غزل شناسنامه ماست
هادی خوانساری، شاعر، منتقد ادبی و رییس انجمن دوستی ایران و کوبا نیز یکی دیگر از سخنران این مراسم بود. وی در بخشی از سخنان خود گفت: بخشی از هنر و ادبیات ما به شکلی مافیایی اداره می‌شود. در این شرایط، برای آن‌که از شانیت‌ها دفاع کنیم، باید کار تیمی را یاد بگیریم.
وی افزود: شناسنامه همه کسانی که در این مراسم حضور پیدا کرده‌اند، غزل است. بنابراین نیاز به چنین جایزه و جشنواره دموکراتیکی حس می‌شد. به نظر من این جایزه در آینده شانیت بیشتری پیدا می‌کند، هرچند که در حال حاضر نیز جای خود را به خوبی باز کرده است.
شاعر مجموعه «اسپانیا، عشق» ادامه داد: اکنون چند سالی می‌شود که از طریق سازمان ملل پیگیر برپایی جشنواره شعر صلح در تهران هستم. این جشنواره در آینده‌ای نزدیک در تهران برگزار می‌شود.
ضرورت این جایزه باعث تداوم آن است
علیرضا بهرامی نیز در این مراسم گفت: جایزه کتاب سال غزل در این دو دوره نخستین خود تقریباً به صورت دو سالانه برگزار شده است. در دوره نخست که در سال 1392 برگزار شد، کتاب‌های منتشر شده در سال‌های 90 و 91 مورد داوری قرار گرفتند.
وی افزود: در این دوره همه مجموعه غزل‌های منتشر شده در بین سال‌های 92 و 93 به صورت خودکار در چرخه داوری‌ها قرار گرفتند. از ابتدا بنا نبود که این جایزه به صورت دوسالانه برگزار شود، اما کم‌تعداد بودن کتاب‌های منتشر شده و دلایل دیگری باعث شد که این دو دوره به صورت دوسالانه برگزار شوند. ضرورت برپایی این جایزه، باعث تداوم آن خواهد شد.
بهرامی ادامه داد: به جز مواردی استثنا یا گذرا، غزل امروز هم مثل کلیت شعر امروز، شرایط چندان مناسبی ندارد، این در صورتی است که «غزل» قدیمی‌ترین قالب زنده و پرکاربرد شعری ماست.
همچنین مجید معارف‌وند، شاعر و از اعضای هیات داوران این جایزه، بیانیه هیات داوران را خواند. در بخشی از این بیانیه آمده است: «هیات داوران جایزه مستقل کتاب سال غزل، با تاکید بر این نکته که این جایزه در سیر تکوینی خویش، تمام تلاش خود را به‌کار خواهد گرفت تا علاوه بر پیش‌فرض‌های رسمی تعیین‌شده، از هرگونه جانب‌داری در زمینه گرایش‌های موجود در زمینه این گونه شعری، بپرهیزد.
در آیین‌نامه این جشنواره بر یک محدوده خاص زمانی در حوزه نشر مجموعه‌های غزل تاکید شده بود، بدون شک آثاری که در روند داوری‌ها قرار گرفتند، معرف همه بضاعت ادبی کشور در این حوزه نیستند.
هیات داوران این جایزه ابراز امیدواری می‌کنند که شرایط نشر و شعر کشور به گونه‌ای پیش رود که در دوره‌های آینده جایزه، حضور مجموعه‌هایی موفق‌تر و متناسب‌تر با سیر تکوینی غزل معاصر را به‌دور از موج‌ها و هیجان‌های مقطعی شاهد باشیم.
دبیرخانه جایزه کتاب سال غزل ایران البته یادآوری می‌کند، چند مجموعه غزل از آثار داوران بخش‌های مختلف دومین دوره این جایزه که برخی از آنها در جایزه‌های ملی همچون کتاب سال شعر خبرنگاران و کتاب سال جمهوری اسلامی نامزد یا برگزیده شده بودند، در چرخه این رقابت قرار نگرفته‌اند.»
همچنین در این مراسم پرویز بیگی حبیب‌آبادی، حسین جنتی، مهدی فرجی، شهرام میرشکاک، هادی خوانساری، محمدرضا طاهری، فرامرز راد، اصغر معاذی، عباس کریمی عباسی، محمدرضا شالبافان، محمودرضا شالبافان، سمانه نائینی، داوود ملک‌زاده، سعید زارع‌محمدی و رسول پیره، شعرخوانی کردند.
نظر شما