ذوالفقارنسب در این نشست ضمن اشاره به زندگی شخصی خود گفت: سال 1328 در سنندج در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمدم و سال 1346 در کنکور شرکت کردم و در دانشسرای عالی آن زمان و تربیت معلم فعلی در رشته تربیت بدنی پذیرفته شدم. برای ادامه تحصیل در سال 1358 به بلژیک سفر کردم و در رشته یادگیری و رشد تکاملی حرکت کودکان دکترا گرفتم. به‌عنوان یک مسلمان اهل تسنن و کرد، به آثار تاریخی و جغرافیایی این منطقه از ایران علاقه دارم.
وی در ادامه درباره دلایل بی‌توجهی فوتبالیست‌ها به کتاب ادامه داد: متأسفانه از حدود 14 سال پیش که فوتبال به‌صورت رسمی و البته کلیشه‌‌ای حرفهای قلمداد شد و بحث مبادلات اقتصادی و درآمدزایی باشگاه‌ها به میان آمد، رفتار باشگاه‌ها تغییر کرد. در واقع حرفه‌ای‌گری فقط به مباحث فیزیکی منحصر و موجب شد تا فوتبالیست‌ها در زمان ورود به دنیای حرفهای از جریان درس و مدرسه فاصله پیدا کنند. فوتبالیست‌ها باید در طول هفته 9 تا 10 بار در جلسات تمرینی حاضر شوند.
بی‌توجهی فوتبالیستهای ما به کتاب ریشه‌های فرهنگی دارد
ذوالفقارنسب گفت: استودیوم‌ها در شهری مانند تهران از مرکز شهر فاصله زیادی دارند و زمان زیادی برای رفت و آمد صرف می‌شود، بنابراین زمانی برای پرداختن به تحصیل وجود ندارد. 75 تا 80 درصد از فوتبالیست‌ها تا مقطع نهم تحصیل کرده‌اند؛ موضوعی که در عرصه بین‌المللی نیز وجود دارد. به‌عنوان مثال مسی، بازیکن بزرگ بارسلونا و آرژانتین سه کلاس بیشتر سواد ندارد و از 9 سالگی وارد چرخه حرفهای فوتبال شده‌اند.
این کارشناس فوتبال اظهار کرد: بکن باوئر نیز بعد از خداحافظی از فوتبال در سن 34 سالگی به دانشگاه رفت، اما در کشور ما این چرخه ناقص است. 70 درصد فوتبالیستهای ما در خانوادههای ضعیف جامعه از نظر اقتصادی به دنیا آمده‌اند، بنابراین بی‌توجهی فوتبالیستهای ما به کتاب ریشه‌های فرهنگی دارد. امروزه ورزشکاران مدام مشغول شبکه‌های مجازی اجتماعی‌اند تا کتاب که البته یک دلیل این نقیصه به دانشگاه‌ها مرتبط می‌شود که چرا در این حوزه به پژوهش نپرداخته‌اند.
وی افزود: همه باشگاه‌ها تابلوی فرهنگی ورزشی را سردر ساختمانشان نصب کرده‌اند و معاونت فرهنگی در وزارت ورزش و جوانان فعال است، اما برنامه ویژه فرهنگی در این مجموعه‌ها فقط به برگزاری آئین های سوگواری و تولید سربند محدود است. واژه فرهنگی در تابلوی ورزشگاه‌ها حک شده، اما کارهای فرهنگی ریاکارانه و غیرواقعی در این مجموعه‌ها صورت می‌گیرد. امید‌وارم ارتباط دوسویه بین ورزشکاران و اهالی قلم ایجاد شود. جامعه ورزشی نیاز شدیدی به توسعه فرهنگی دارد. خلاء موجود با ارتباط این دو گروه پر می‌شود.
بازیکن میلیاردی به کتاب نیاز ندارد!
نیما نکیسا نیز در این نشست گفت: خوشحالم در جلسه‌ای دعوت شدم که به جای رنگ مورد علاقه و غذای مورد علاقه، درباره دوری و نزدیکی ورزشکاران به کتاب بحث می‌شود. من سال 86 دیپلم گرفتم و بعد از تحمل مصدومیت شدید با پیشنهاد پدرم که جزو موفق‌ترین افراد در حوزه ورزش و وکالت است، به ادامه تحصیل تشویق شدم. با توجه به بی‌استعدادی‌ام در زمینه تجارت، در کنکور شرکت کردم و با رتبه 34 کشوری وارد دانشگاه شدم و در حال حاضر در مقطع دکترای رشته آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی تحصیل می‌کنم. در زندگی به جای استفاده از ماشین‌‌های گران‌قیمت سعی کردم، زندگی ساده برای خود فراهم کنم.
وی افزود: به دلیل بازی در تیم‌های یونانی و اقامت 11 ماهه در ایتالیا، به زبان‌های یونانی و ایتالیایی مسلط شدم. تا سال 86 در حد کلیله‌ودمنه و کتاب‌های درسی با کتاب سرو کار داشتم. حتی دو سال از مقطع دبیرستان به‌دلیل حضور در تمرینات و بازی مردود شدم و به دلیل غیبت‌‌های زیاد اخراج و برای ادامه تحصیل در مدارس نیمه‌وقت ثبت‌نام کردم.
نکیسا ادامه داد: همه هم و غم خود را بر اصل ارائه یک الگوی کامل به خانوادههای ایرانی گذاشته‌ام تا ثابت کنم می‌توان در کنار ورزش به تحصیل هم پرداخت. ما به جامعه مهربان، رئوف و مؤدب نیار داریم.
بزرگترین فوتبالیستهای دنیا رابطه خوبی با کتاب دارند
دروازه‌بان سابق تیم ملی فوتبال ایران درباره علاقه‌مندی خود به کتاب به‌عنوان یک فوتبالیست گفت: فکر می‌کنم کسی به خاطر ندارد که فوتبالیستی کتاب هدیه گرفته باشد. من هم به یاد نمی‌آورم که به جز از پدرم از کسی دیگری کتاب هدیه گرفته باشم. فوتبالیست‌ها حوصله مطالعه ندارند، در حالی‌که بزرگترین فوتبالیستهای دنیا رابطه خوبی با کتاب دارند، چراکه معتقدند مطالعه موجب کاهش استرس‌شان می‌شود و اگر جلو دوربین قرار بگیرند، مسلط‌تر می‌توانند صحبت کنند. دنیا برخلاف گذشته دنبال تجربه‌دزدی است تا تجربه کردن. استفاده از تجربیات شخصیت‌های برجسته، در حقیقت یک بسته آموزشی است.
وی افزود: متولی مجموعه‌های فرهنگی و ورزشی ما کیست؟ آیا فرهنگ‌سازند؟ آیا اشاعه‌‌دهنده فرهنگ اخلاق‌مداری، مهربانی و گفت‌وگوی خوب با مردم هستند؟ فوتبال ما زمانی به ناهنجاری دچار شد که نتیجه را هدف قرار داد. افرادی در فوتبال ورود کردند که فعالیت‌شان منجر به ظهور پدیده بازیکن‌سالاری شد. برای آسیب‌شناسی باید نگاهمان را از بالا متمرکز کنیم. وقتی دغدغه فکری جدی مردم ما اقتصادی است، چطور می‌توانیم به موضوع کتاب بپردازیم. در حالی‌که یک فوتبالیست در سال درآمد میلیاردی دارد، برخی دیگر از حرفه‌‌ای‌های این رشته مجبورند تا به کارهای غیرورزشی مثل مسافر‌کشی مشغول باشند.
نکیسا با اشاره به لزوم مخاطب‌سنجی در تولید کتاب اظهار کرد: یکی از دلایل بی‌توجهی فوتبالیستهای ما به کتاب، ناتوانی در درک بسیاری از مفاهیم است و بنابراین باید از استفاده از واژگان تخصصی و ثقیل پرهیز شود. کتاب برای مخاطب ورزشکار باید جذاب باشد. فوتبالیستهای فرهنگی ما بیشتر اهل دیدن فیلم هستند. یکی از بهترین فوتبالیستهای ما که سابقه بازی در جام جهانی را هم دارد، بیشتر از کلاس پنجم نخوانده اما وقتی پشت تریبون قرار می‌گیرد با تسلط بالا صحبت میکند؛ حوصله درس خواندن ندارد اما به مطالعه آزاد علاقه دارد.
این فوتبالیست سابق تیم ملی ادامه داد: من هم دوست دارم مانند بسیاری از فوتبالیستهای مطرح دنیا از خاطراتم و تمایلات دوران بازیگری‌ام بگویم و بنویسم. 95 درصد فوتبالیستهای ما از خانوادههای کم‌توان اقتصادی به جامعه ورزشی راه پیدا کرده‌اند؛ افرادی که توان تحمل سختی‌‌های فراوانی را کسب کرده‌اند. برای پیشگیری از افزودن باری اضافه بر دوش خانوادههای خود به کوچه پناه برده‌اند و مشغول بازی فوتبال شده‌اند؛ آیا از این خانواده‌ها کتابخوان بیرون می‌آید؟
فوتبالیست میلیاردی نیازی به مطالعه احساس نمی‌کند
وی گفت: فوتبالیستی که یکباره درآمد میلیاردی پیدا میکند نیازی به مطالعه احساس نمی‌کند. زمان ما افرادی مانند مایلی‌کهن نه تنها ناز فوتبالیست را نمی‌کشید، بلکه می‌گفت ما هستیم که به شما افتخار و اجازه می‌دهیم تا پیراهن تیم‌ملی که بر تن شخصیت‌های معروفی بوده را بر تن کنید.
نکیسا در ادامه با انتقاد از برنامه 90 افزود: چرا در برنامه 90 از افرادی مانند رحمان رضایی با رتبه علمی کارشناسی‌ارشد رشته مدیریت تربیت بدنی دعوت نمیشود؟ آقای فردوسی‌پور با پخش یکسری گزارش‌ها و حرف‌ها در 90، زمینه تقویت پدیده بازیکن‌سالاری را فراهم میکند. چرا از وجود فردی مثل آقای دکتر ذوالفقارنسب به‌عنوان شخصیت تحصیل‌کرده صحبت نمیشود یا از نکیسا با 6 مقاله isi. اگر در وزارت علوم یا ورزش موقعیتی داشتم، برای ادامه تحصیل ورزشکاران شهریه را حذف می‌کردم.
این بازیکن سابق تیم‌ملی اظهار کرد: در کتاب «تربیت تطبیقی» درباره سرانه فضای ورزش در کشور‌های مختلف آمده است که در چین این سرانه 47 سانتی‌متر، آمریکا 83 سانتی‌متر، آلمان 192 سانتی‌متر و در حالی‌که در ایران این سرانه فقط 6 سانتی‌متر است؛ تا زمانی‌که برای این مسائل راه‌حلی پیدا نشود، مشکلات وجود خواهد داشت.
نظر شما