آيتالله سيد مرتضي حسيني مرعشي نجفي پس از عمری تلاش و کوشش و بدوش کشیدن مسئولیت ترویج دین و بهجا گذاشتن آثاری زرین، سرانجام در طلوع فجر 20 فروردین 1375 هجری شمسی غروب کرد و به جوار رحمت حق شتافت و به اجداد طاهرینش پیوست.
اين فقيه وارسته در سال 1320 ش در ايران اقامت گزيد و در تبريز به تدريس خارج فقه، تأليف و تصنيف، امامت جماعت و ارشاد مردم اشتغال ورزيد. سرانجام اين عالم جليل پس از عمري تلاش و كوشش در راه بزرگداشت شعائر ديني، در 20 فروردين 1375 ش برابر با 19 ذيقعده 1416 ق در 89 سالگي بدرود حيات گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاك سپرده شد.
اگر در صفحات تاریخ زندگی درخشان این مرد بهدقّت بنگریم خطوط برجسته و زرّین می بینیم، او پیوسته در خط مستقیم اهل بیت(ع) استوار باقی ماند و کوچکترین تزلزلی در دل خود پیدا نکرد، عشق و علاقه به اهل بیت(ع) در دل و جان او شعله افکنده و زبانه می کشید.
تالیفات و آثار قلمی:
آیت الله سید ضیاءالدین مرتضی مرعشی نجفی علاوه بر تدریس و تبلیغ و راهنمایی و ارشاد اهالی مؤمن منطقه به تألیف و تصنیف نیز علاقه مند بود و آثار متعددی را به رشته تحریر در آورده و از خود به یادگار گذاشته است، برخی تألیفات ایشان عبارتند:
1 - شمس الضحی فی مناقب النبی و الائمة الهدی
2 - تقریرات درس اصول آیت الله میرزای نائینی( یک دوره اصول)
3 - تقریرات درس فقه آیةالله میرزای نائینی ( خیارات)
4 - روضه العارفین( در عرفان و تهذیب نفس)
5 - روضه الاحباب کشکول
6 - حاشیه بر نهایة النهایه مرحوم میرزا علی ایروانی
7 - رجال الحدیث
8 - حاشیه بر عروةالوثقی مرحوم سید محمدکاظم یزدی
9 - حاشیه بر مکاسب مرحوم شیخ انصاری
10 - حاشیه بر کفایةالاصول مرحوم محقق خراسانی
11 - حاشیه بر کفایةالاصول مرحوم محقق خراسانی
نظر شما