تازهترین کتاب مشترک غلامحسین مراقبی با عنوان «درسهایی درباره نگارش، خوانش و گویش» که شامل 64 درس میشود در 181 صفحه به تازگی منتشر شده است.
وی افزود: دانشهای نو هر قدر شتاب بیشتری بیشتری میگیرند ورود واژگان بیگانه نیز بیشتر میشود. در این کتاب بر این باوریم که وامواژه یکی از مهمترین عناصر تکامل زبان است و باید از زبانی دیگر وام گرفت اما این کار باید در چارچوب زبانی خودمان انجام شود.
این پژوهشگر ادامه داد: در این کتاب نمونههایی ارایه دادهایم و مثالهایی آوردهایم و گفتهایم که به طور مثال از زبان عربی این واژگان را وام گرفتهایم اما در برخی جاها حتی معنی واژه را علاوه بر به هم ریختن ساختار کلمه دگرگون کردهایم.
مراقبی اضافه کرد: یکی از این واژهها کاربرد واژه رعناست که ما به خوشگل تعبیر میکنیم و عربها آن را به معنی پتیاره به کار میبرند. حتی در مواردی ما نتوانستهایم روی واژههایمان به درستی کار کنیم و بیگانگان آنها از ما گرفتهاند و ما دوباره به زبان آنها رفتهایم و همان واژه خودمان را از آنها وام گرفتیم و مشتقاتی که آنها ساخته بودند وارد زبانمان کردهایم. واژههایی مانند هندسه و مهندس از این نوع کلماتاند.
این استاد دانشگاه توضیح داد: گاهی ما در ریخت اختلافاتی به وجود میآوریم و زواید آن را که مربوط به ما نیست میزداییم. آموزشهایی نیز به صورت درسی درباره کاربرد واژگان بیگانه در این کتاب آوردهایم. این کتاب با همکاری من و محمود جنیدی جعفری نوشته شده است. «درسهایی درباره نگارش، خوانش و گویش» به گمانم درسهای تازهای برای یادگرفتن دارد و بسیاری از این درسها را در رادیو ایران برای مخاطبان گفتهام اما گاهی رسانههای ما آن نیاز و ضرورت را احساس نمیکنند و چنین برنامههایی را در مواقعی پخش میکنند که مخاطب چندانی ندارد.
وی یادآور شد: این کتاب همچنین نگاهی به واژهسازی و نقش فرهنگستان نخست در گذشته دارد. این کتاب به ما یاد میدهد تا پیش از اینکه یک فناوری وارد کشور ما شود باید واژهسازی کنیم. نمیتوانیم بگوییم تلفن اشتباه است و حتماً باید بگوییم دورگو! یکی از شیوههای ساختن واژه این است که تعداد هجاهایش کمتر از واژه اصلی باشد. در این کتاب اشاره میشود که کمهوشی یکی از ایرادهای واژهسازی همه زبانهاست. ما در این کتاب نشان دادهایم که چگونه باید واژهسازی کنیم.
نظر شما