جان هوپر، در کتاب خود، مطالعه جمع و جور اما جامعی از مردم ایتالیا داشته و اقرار می‌کند به تنوع وسیعی از طریق توصیف زبان، فرهنگ، مواد غذایی، اقتصاد و حتی روزنامه‌نگاری دست‌یافته است. به نوشته وی، ایتالیا کشورسراسرمتناقض بی‌پایان با معماهای بی‌جواب است و این کتاب برای کسی که دنبال درک ایتالیای معاصر و شخصیت‌های منحصربه‌فرد ایتالیایی است، مناسب است.
پرتره‌ای که هوپر (خبرنگار اکونومیست در ایتالیا و مسئول بخش اروپای جنوبی در گاردین) از ایتالیایی‌ها می‌کشد در بهترین حالت و بدترین حالت چنین است: جذاب، تخیلی، سخاوتمند، سرشار از زندگی اما زندگی غیرقابل‌اعتماد،کم و بیش فساد و اغلب بدترین حالت ممکن!
هوپر با زبان طنز تجزیه و تحلیل هوشمندانه‌ای از مردم این کشور داشته است و خوانندگان را به عمق دخمه‌های پرپیچ و خم ایتالیا می‌برد.
نثر زنده و پرمایه جان هوپر، راهنمای خوبی است برای شناختن ایتالیای قدیم و جدید که پیچیدگی‌های خود را دارد و از هنر متعالی تا مبارزات سیاسی را مدیریت می‌کنند.
هوپر تاریخ،فرهنگ و تناقضات ایتالیایی را (درجایی می‌گوید آن‌ها برای جالباسی 12 کلمه دارند اما برای کلمه «بدمستی» هیچ! و از سوی دیگر رنسانس یا دوران نوزایی فرهنگی و علمی از ایتالیا شروع می‌شود ولی درنهایت خالق تبهکاران مافیایی می‌شوند) به‌طور شگفت‌انگیزی بیان کرده است و خواننده کتاب را به سفری لذت‌بخش می‌برد.
برخی حقایق جامعه امروز ایتالیا به نوشته هوپر بدین شرح است:
20 هزار عضو مافیا بیش از 10 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را تولید می‌کنند.
تناقضات زیادی بین خانه و خانواده و کلیسا وجود دارد.
جامعه امروز با صفت فامیلیسم غیراخلاقی توصیف می‌شود که با خیانت و اخاذی جنسی درهم آمیخته است.
نظرسنجی نشان می‌دهد از هر 5 زن ایتالیایی 4 زن برای پیشرفت در کار دست به معامله‌های عشقی! می‌زنند!
در برابر آنچه «مادر سالاری» سنتی مرسوم بوده، اکنون نرخ تولد کاهش شدید پیداکرده است.
خلیج گسترده‌ای میان واتیکان و زندگی جنسی یک ایتالیایی به وجود آمده است و میان این دو فاصله زیاد شده است نسبت به آنچه مردم در کلیسا گوش می‌دهند و برعکس آن را در زندگی خود انجام می‌دهند.
ردپای یاکوزاهای ژاپنی یک قرن پیش در مدیترانه دیده‌شده و مافیای معروف از آن تأثیر گرفته است.
مافیا دست سه خانواده بزرگ است: Sicilian Cosa Nostra، Neapolitan Camorra و Calabrian ’Ndrangheta.
بخش اعظم ساختار جامعه، سیاست و اقتصاد در دستان مافیاست اما طبق آمار کمسیون اروپایی در سال 2009 میزان جرم در انگلیس 8 برابر ایتالیاست!
جامعه فرهنگی به‌طور مضحکی باقی‌مانده است: نئورئالیسم قوی است از دزد دوچرخه 1948 گرفته تا رمان پرفروش آمانیتی بنام من مقدس نیستم(داستان آدم‌ربایی در جنوب فقرزده).
ایتالیا به نوشته هوپر کشور سرد و گرم، تلخ و شیرین است.
تصویری که هوپر از ایتالیا می‌کشد تصویر یک کشور ناامن است. شمال ثروتمند و صنعتی در برابر جنوب پایین فقیر مافیازده!
اما ایتالیایی‌ها همه چیز را سعی می‌کنند زیبا نشان دهند : از پوشیدن لباس‌هایشان و جالباسی‌های متعددی که دارند تا بحث‌های سیاسی که معلوم نیست بالأخره ایتالیا چه مشکلی دارد که ایتالیایی‌ها دنبال حل آن هستند؟ هیچ‌کس نمی‌داند!
نظر شما