خبرگزاری کتاب ایران( ایبنا) - دکتر نوش‎آفرین انصاری: درباره ارتباط عباس یمینی شریف با شورای کتاب کودک و تداوم آن حرف زیادی دارم. می‎خواهم بگویم که آقای یمینی شریف یک مروج خواندن بود؛ و می‎خواهم تکیه کنم بر کیهان بچه‎ها. فکر می‎کنم آشنایی ایشان با خانم توران میرهادی  به عنوان نویسنده، شاعر و مدیر ، برمی‎گردد به نیمه دوم دهه سی، زمانی که نمایشگاه‎های کتاب تشکیل شد.

او در سال ۴۱ به عنوان یکی از مؤسسان شورا، یعنی این سازمان مردم نهاد، وارد می‎شود و در واقع خیلی از کسانی که در جمع سی و چند نفری که شورا را تشکیل می‎دادند، فقط عنوانی تشریفاتی داشتند، حضورشان و شرکتشان مشوقی بود برای ما اما هیچ وقت عضو شورا نشدند. اما آقای یمینی شریف از همان ابتدا تا هنگام کهولت و فوتشان همواره عضو شورا بودند. در بسیاری از فعالیت‎های شورا حضور داشتند، عضو هیئت مدیره و خزانه‎دار شورا. شورا هم همیشه بی‎پول بوده و هست.

آقای یمینی شریف یک کیف چرمی کوچک داشت و همیشه به عنوان خزان‎دار آرزو می‎کرد شورا پول بیشتری داشت. اگر تاریخچه تحلیلی شورا نوشته شود، قطعاٌ حضور ایشان را در خیلی از فعالیت‎ها خواهیم دید.

باید به ده جلد تاریخ ادبیات کودکان در ایران اشاره کنم که کتاب فوق‎العاده مهمی است. این ده جلد واقعاٌ اثری عظیم است . در سه جلد آخرش به ارتباط نزدیک ایشان و شورا هم پرداخته شده است که می‎شود ردیابی کرد. خود شورا هم همیشه به ایشان ارج می‎نهاد و یک همایش داشتیم و ارج‎نامه‎ای را هم منتشر کردیم و دیدگاه‎های ایشان را در حوزه ادبیات کودک مورد بررسی قرار دادیم. آنچه که من قصد دارم بر آن تأکید کنم بحث ترویج‎گری او بود.

عباس یمینی شریف، مدیر مسئول کیهان بچه‎ها بود و در گزینش مطالب نقش اصلی داشت. انتشار کیهان بچه‎ها قبل از تأسیس شوراست اما من به تاریخچه این نشریه از سال ۴۱ تا شانزده سال بعد می‎پردازم. یکی از دلایلی که من فکر می‎کنم که از مرحوم یمینی شریف به عنوان یک مروج یاد کرد این بود که ایشان مخاطب خودشان را می‎شناخت، از ویژگی‎هایش خبر داشت و در حقیقت کودک را از بزرگسال جدا کرد و برای کودک هویت خاصی قائل بود.

نگاهش به کودک، دوران خردسالی و نوجوانی را دربرمی‎گیرد و همین نگاه را در کیهان بچه‎ها دنبال می‎کند و به همین دلیل کیهان بچه‎ها نزد خانواده‎ها از ارزش خاصی برخوردار می‎شود. زبان فارسی که در کیهان بچه‎ها به کار برده شده پخته و روان است و خود به خود جامعه کشیده می‎شود به طرف زبان قدرتمند و توانمند فارسی و به انواع ادبیات توجه می‎شود. در برخی از شماره‎ها به ادبیات غیرداستانی می‎پردازد. چطور می‎شود که غیرداستان و مباحث علمی در کیهان بچه‏‎ها به عنوان یک جریان ترویج علمی درمی‎آید. به این دلیل که سبک یمینی شریف، سبک داستان‎وار است و به همین دلیل مطلب علمی را هم خواندنی می‎کند.

او در حوزه ادبیات کلاسیک، چه می‎کند که مروج خواندن می شود؟ او به سراغ داستان‏‎های دنباله‎دار می رود. هر هفته آن انتظار، آن دقیقه‎ای که مجله می‎رسد و پی گرفته می‎شود. داستان‎های پلیسی و داستان‎هایی درباره مدرسه نشان می‎دهد که چقدر او به محیط شان آشنا است. او توجه دارد که ادبیات کلاسیک اروپایی را هم به بچه‎ها بشناساند. نویسندگانی چون ژول ورن، دیکنز، جک لندن، استیونسون ، هانس کریتسین آندرسن، دفو و شکسپیر کار ارائه می‎دهد.

من از سال ۴۲ خدمت ایشان ارادت داشتم و تا زمان بیماری  و زمانی که در بستر بودند. کنارشان نشستم و ایشان گفتند که آرزو دارم نوه‎هایم فارسی یاد بگیرند و به خود ببالند. حتی سبک حرف زدن ایشان هم داستان وار بود.

باید سبک یمینی شریف را ارج نهیم و یادآور باشیم که کیهان بچه‎ها باعث شد نویسندگان، مترجمان و تصویرگران بسیاری رشد کنند.