به گزارش خبرگزاری کتاب ایران( ایبنا) به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آزادگان، دفتر ادبیات و هنر مقاومت به منظور پاسداشت یاد و خاطره ی آزادگان صبور و مقاوم و حماسه آفرینی های آنان در عراق اقدام به گردآوری تهیه و تدوین خاطرات این عزیزان و انتشار آن ها در یک مجموعه تحت عنوان «خاطرات آزادگان» کرده است.
«هوای اسارت» بیست و سومین مجلد از این مجموعه می باشد که توسط دفتر ادبیات و هنر مقاومت به زیور طبع آراسته شده است.
در این کتاب جمعی از آزادگان استان فارس خاطرات خود از سال ها حبس در زندان ها و بازداشتگاه های مختلف عراق، بازگو کرده اند.
«هوای اسارت» مشتمل بر ۴۸ خاطره ی کوتاه و بلند از دوران اسارت است. هر یک از این خاطره ها ذیل عنوانی خاص به صورت مستقل و جدا از هم ساماندهی و ارائه شده است.
این خاطرات به همت حجت ایروانی تهیه و تنظیم شده است.
دنیایی که آزادگان استان فارس از اسارت ترسیم کرده اند، دنیایی است از شکنجه ها، آزارها و اذیت های جسمی و روحی و فقدان کمترین امکانات. در این دنیا خبری از انسانیت در نزد دشمن نیست و آنان در نهایت رذالت و پستی و درنده خویی با اسرای ایرانی برخورد می کنند.
اما در همین دنیا جلوه هایی زیبایی از ایثار و اخلاص و فداکاری از خودگذشتگی، صمیمیت و همدلی و... نیز دیده می شود که فرزندان دربند خمینی کبیر خالق آن هستند. استقامت و ایستادگی اسیران مظلوم ایرانی در برابر بی دادگری های دشمنان بعثی روی دیگری از دنیای اسارت است که آزادگان تلاش کرده اند گوشه هایی از آنان را به مخاطب نشان دهند.
در یکی از خاطرات این کتاب به روایت آزاده اردشیر خورشیدی آمده است:
«یک روز پیرمرد ۵۸ ساله ای را از آسایشکاه بیرون بردند تا به رهبر و سران جمهوری اسلامی اهانت کند. به وضع وحشتناکی پیرمرد سالخورده را زدند. اما او ایستاد. عراقی ها گفتند: تو به (امام) خمینی و سران ایران فحش بده ما احترامت می کنیم. هر چه بخواهی برایت می آوریم و در اولین فرصت تو را به ایران می فرستیم.
آن مرد جهان دیده در جواب آن ابلهان گفت: ما نیامده ایم که شمک چرانی کنیم، آمده ایم تا در راه رضا خدا جان ببازیم. حال هم که اسیر شده ایم تا جان در رمق داریم در راه رضای خدا گام برمی داریم. نه اینکه از کتک نمی ترسیم، از مرگ هم نمی ترسیم.
مزدوران حزب بعث که تحمل شنیدن حقایق را نداشتند، آن سالخورده را آنقدر زدند تا از هوش رفت.»
در بخش دیگری به فرهنگ آزادگان در اسارت اشاره شده و آزده ای به نام یدالله نیکنام خاطره ای را اینگونه روایت می کند:
«در ایام ماه رمضان که تمام برادران روزه دار بودند، امور آسایشگاه به صورت داوطلبانه انجام می شد، اموری نظیر شستن ظرف، تمیز کردن توالت، جارو کردن آسایشگاه و... بچه ها برای انجام این کارها آنقدر مشتاق بودند که از هم سبقت می گرفتند. بیماران در آسایشگاه مورد توجه همه قرار داشتند. بچه ها در کمال تواضع به آن عزیزان رسیدگی می کردند. از حمام کردن و شستن لباس هایشان گرفته تا کوچک ترین کارها.»
«هوای اسارت» تصویری کلی از زندگی اسیران ایرانی در اسارت است که مسیر پرفراز و نشیب اسارت و حوادث و وقایع رخداده با زبانی ساده و روان نگاشته شده است.
هدف از این کتاب تشریح اوضاع رنج آور و دردناک اسرای ایرانی در اردوگاه ها و زندان های عراق و به ویژه رفتارهای ددمنشانه دژخیمان بعثی در ایام اسارت بوده است.
آزادگان در خاطرات شان فضای خفقان آور اردوگاه ها و زندان ها، محرومیت ها و محدودیت ها و اعمال وحشیانه ی مزدوران بعثی و نحوه ی استقامت و پایداری اسرای در بند و مظلوم ایرانی را به خوبی و روشنی ترسیم می کنند. آنان بازگو کننده ی حوادث و وقایع مهم اسارت هستند.
این کتاب در ۲۵۶ صفحه و شمارگان ۳۰۰۰ نسخه در سال ۱۳۷۲ توسط انتشارات حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی چاپ و در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.
نظر شما