دوشنبه ۳۱ شهریور ۱۳۹۳ - ۰۸:۱۳
سرهنگی: ایمان، امید و محبت، ویژگی اصلی ادبیات اردوگاهی است/ قهرمان جنگ نیاز به تکریم ندارد

ایمان امید و محبت، برجسته‌ترین ویژگی‌هایی بودند که مرتضی سرهنگی در آیین رونمایی از کتاب «آن بیست و سه‌نفر» برای ادبیات اردوگاهی برشمرد. حبیب احمد‌زاده در این مراسم گفت: قهرمان جنگ نیاز به تکریم ندارد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای اندیشه نشست رونمایی از کتاب «آن بیست و سه نفر» شامل خاطرات احمد یوسف‌زاده 22 همرزم نوجوانش از اسارتگاه‌های عراق، با حضور مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری، حبیب احمد‌زاده نویسنده و منقد، عصر روز گذشته، 30 شهریور 1393 در محل فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.
 
مرتضی سرهنگی، مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری با بیان این‌که خبر اسارت 23 نوجوان ایرانی در اردیبهشت سال 1361 در رسانه‌های کشور منعکس نشد، افزود: پیگیری‌هایم در روزنامه‌های عربی نشان می‌داد که آنها این موضوع را به صورت گسترده پوشش دادند و مدعی بودند که ایرانی‌ها به دلیل نداشتن نیرو، از مدارسشان نیرو‌هایی به جبهه‌ها نیرو اعزام کنند.
 
وی ادبیات بازداشتگاهی و اردوگاهی را حاصل دوران اسارت ایرانیان در اسارتگاه‌های عراق دانست و گفت: ادبیات اردوگاهی در دنیا شناخته شده‌ است و اسیران ایرانی پس از آزادی، کتاب‌هایی در شرح اسارتشان نگاشته‌اند که تاکنون حدود 300 عنوان کتاب از این خاطرات منتشر شده است. ایمان، امید و محبت شاخصه اصلی این کتاب‌هاست.
 
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت در این‌باره افزود: اساسا به اعتقاد من پایه ادبیات جنگ امید به زندگی و رمز و راز دوام آوردن است. به همین خاطر معتقدم انسانی‌ترین گونه ادبیات رامی‌توان همین ادبیات امید و ادبیات جنک برشمرد که همتایی ندارد.
 
وی با اشاره به اهمیت ثبت ماجرای کتاب آن بیست و سه نفر به عنوان یکی از 10 اتفاق مهم‌ جنگ گفت: صدام با آزاد کردن رزمنده‌های کم سن و سال قصد انجام کار تبلیغاتی را داشت که موفق نشد. ادبیات اردوگاهی سبک زندگی ویژه‌ای را به ما می‌آموزد و خیلی از درس‌های این خاطرات برایمان قابل استفاده است.
 
حبیب احمد‌زاده نویسنده و منقد ادبی در این برنامه بر ثبت بسیاری از حرف‌ها در قالب کتاب با هدف گم نکردن شیوه زندگی افراد در طول زندگی تاکید کرد و گفت: همواره خود را به جای گروه 23 نفره اسیران در عراق تصور می‌کردم که اگر به جای آنها بودم، چه تصمیمی می‌گرفتم؟ جوابی برای این سوال ندارم اما معتقدم بهتر شدن زندگی‌مان باید به این دست آثار مراجعه کنیم و از آنها برای امروزمان واکسن بسازیم. قهرمان جنگ ما نیاز به تکریم ندارد و ما باید به او نگاه کنیم و از سرگذشتش برای خود تخته پرش بسایم و برای آینده‌مان به کمک آنها بهتر تصمیم بگیریم.
 
یوسف‌زاده، راوی و نویسنده کتاب نیز در آیین رونمایی «آن بیست و سه نفر» با اشاره به خاطراتی که در متن کتاب آمده بود، گفت: خاطرات 23 نوجوانی را در این کتاب آورده‌ام که 16 تن از آنها از اهالی کرمان‌اند. نمونه ماجرایی که برای ما اتفاق افتاد، تنها در صدر اسلامی وجود دارد. صدام با لحنی ساختگی قصد داشت القا کند که ما را به زور به جبهه آورده‌اند و ما با پنج روز اعتصاب غذای خشک، هشت سال اسارت را به جان خریدیم تا کشور ما مورد تمسخر بیگانه قرار نگیرد و صدام منجی آن نشود.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها