به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) مراسم تجلیل از زبان فارسی بعدازظهر امروز، سه‌شنبه، 25 شهریور در سالن همایش‌های کتابخانه ملی با حضور اسماعیل آذر برگزار شد. وی در ابتدای این برنامه با بیان این‌که زبان فارسی در سطح ملی، منطقه‌ای و جهانی ابزاری برای ترویج فرهنگ ماست، گفت: چه کسی بهتر از گوته و هانری ماسه می‌توانند زبان فارسی را ترویج دهند، یا چه کسی غیر از هانری کربن پدیدارشناس معروف جهان است؟
وی افزود: سارتر می‌گوید اگر کتاب‌ها و توضیحات هانری کربن نبود من مارتین هایدگر را نمی‌شناختم. او که متخصص ادبیات قرون وسطی است، به ایران می‌آید و در دامان سهروردی و صدرای شیرازی آرامش خود را جستجو می‌کند.
آذر با اشاره به ترویج زبان انگلیسی در جهان اظهار کرد: زمانی که هندوستان از سوی نیروهای بریتانیا اشغال شد، زبان انگلیسی زبان رسمی این کشور شد، چون هندی‌ها زبان مشترکی نداشتند.
این شاعر رودکی را پدر شعر فارسی دانست و افزود: امروز ما اشعار او را می‌فهمیم اما انگلیسی‌ها با شعرهای شکسپیر بیگانه‌اند و باید آن را برایشان ترجمه کرد. در کنگره‌ای که چند سال پیش در کرمانشاه برگزار شد، من از استادان حاضر پرسیدم به چه زبانی زنده می‌گویند و آن‌ها پاسخ دادند، صد در صد انگلیسی. من هم گفتم انگلیسی مرده‌ترین زبان دنیاست. انگلیسی‌ها زبان 150 سال پیش خود را نمی‌شناسند و اگر من آثار شکسپیر را می‌فهمم به دلیل این است که با او آشنا هستم.
آذر با تاکید بر این‌که زبانی زنده است که در طول تاریخ مخدوش نشده باشد، افزود: سلسله‌های غزنویان، خوارزمشاهیان، مغولان، صفویه و قاجار، همه ترک زبان بودند اما ما در طول تاریخ تنها 200 سال فارسی صحبت نکردیم. ما اکثر واژه‌های فارسی قدیم را به کار می‌بریم و به همین دلیل، فارسی زنده‌ترین زبان دنیاست. اگر عربی هم زبان زنده‌ای است به برکت قرآن مجید است.
وی با بیان خاطره‌ای از حضورش در ژاپن گفت: در 6 ماهی که در ژاپن به سر می‌بردم، ژاپنی‌ها به من می‌گفتند، فقط فارسی صحبت کن. آن‌ها معنای زبان ما را نمی‌فهمیدند اما مسحور آهنگ زبان فارسی شده بودند. حتی ادوارد براون هم می‌گوید:«هر وقت کسی فارسی صحبت می‌کند، انگار محبت را در گوش من زمزمه می‌کنند.»
آذر با بیان این‌که ما قطب فرهنگ جهان هستیم، ادامه داد: من به بیش از 150 کشور دنیا سفر کردهام و با استادان زبان این کشورها به انگلیسی صحبت کردهام و می‌دانم چقدر تشنه زبان فارسی‌اند.
وی به بازگو کردن خاطره‌ای از شفیعی‌کدکنی پرداخت و گفت: ایشان به من می‌گفت، روزی با هواپیما به فرانسه می‌رفتم. در صندلی کناری من مردی بود که چیزهایی شبیه شعر روی کاغذ می‌نوشت. من از او پرسیدم آیا شاعری؟ و او پاسخ داد من فیلمسازم و فیلمنامه می‌نویسم. وقتی به او گفتم «تو مولانا را می‌شناسی؟» او نیز با هیجان از من پرسید؟ «مگر او را می‌شناسید؟» و زمانی که خودم را معرفی کردم، دفترش را بست و با اشتیاق به حرف‌هایم گوش داد.
در ادامه برنامه برخی شاعران حاضر از شعرهایشان روخوانی کردند و در پایان برنامه هم از تابلوی نقاشی «قهوه‌خانه حیدربابا» اثر منصور وفایی رونمایی شد.
وی افزود: سارتر می‌گوید اگر کتاب‌ها و توضیحات هانری کربن نبود من مارتین هایدگر را نمی‌شناختم. او که متخصص ادبیات قرون وسطی است، به ایران می‌آید و در دامان سهروردی و صدرای شیرازی آرامش خود را جستجو می‌کند.
آذر با اشاره به ترویج زبان انگلیسی در جهان اظهار کرد: زمانی که هندوستان از سوی نیروهای بریتانیا اشغال شد، زبان انگلیسی زبان رسمی این کشور شد، چون هندی‌ها زبان مشترکی نداشتند.
این شاعر رودکی را پدر شعر فارسی دانست و افزود: امروز ما اشعار او را می‌فهمیم اما انگلیسی‌ها با شعرهای شکسپیر بیگانه‌اند و باید آن را برایشان ترجمه کرد. در کنگره‌ای که چند سال پیش در کرمانشاه برگزار شد، من از استادان حاضر پرسیدم به چه زبانی زنده می‌گویند و آن‌ها پاسخ دادند، صد در صد انگلیسی. من هم گفتم انگلیسی مرده‌ترین زبان دنیاست. انگلیسی‌ها زبان 150 سال پیش خود را نمی‌شناسند و اگر من آثار شکسپیر را می‌فهمم به دلیل این است که با او آشنا هستم.
آذر با تاکید بر این‌که زبانی زنده است که در طول تاریخ مخدوش نشده باشد، افزود: سلسله‌های غزنویان، خوارزمشاهیان، مغولان، صفویه و قاجار، همه ترک زبان بودند اما ما در طول تاریخ تنها 200 سال فارسی صحبت نکردیم. ما اکثر واژه‌های فارسی قدیم را به کار می‌بریم و به همین دلیل، فارسی زنده‌ترین زبان دنیاست. اگر عربی هم زبان زنده‌ای است به برکت قرآن مجید است.
وی با بیان خاطره‌ای از حضورش در ژاپن گفت: در 6 ماهی که در ژاپن به سر می‌بردم، ژاپنی‌ها به من می‌گفتند، فقط فارسی صحبت کن. آن‌ها معنای زبان ما را نمی‌فهمیدند اما مسحور آهنگ زبان فارسی شده بودند. حتی ادوارد براون هم می‌گوید:«هر وقت کسی فارسی صحبت می‌کند، انگار محبت را در گوش من زمزمه می‌کنند.»
آذر با بیان این‌که ما قطب فرهنگ جهان هستیم، ادامه داد: من به بیش از 150 کشور دنیا سفر کردهام و با استادان زبان این کشورها به انگلیسی صحبت کردهام و می‌دانم چقدر تشنه زبان فارسی‌اند.
وی به بازگو کردن خاطره‌ای از شفیعی‌کدکنی پرداخت و گفت: ایشان به من می‌گفت، روزی با هواپیما به فرانسه می‌رفتم. در صندلی کناری من مردی بود که چیزهایی شبیه شعر روی کاغذ می‌نوشت. من از او پرسیدم آیا شاعری؟ و او پاسخ داد من فیلمسازم و فیلمنامه می‌نویسم. وقتی به او گفتم «تو مولانا را می‌شناسی؟» او نیز با هیجان از من پرسید؟ «مگر او را می‌شناسید؟» و زمانی که خودم را معرفی کردم، دفترش را بست و با اشتیاق به حرف‌هایم گوش داد.
در ادامه برنامه برخی شاعران حاضر از شعرهایشان روخوانی کردند و در پایان برنامه هم از تابلوی نقاشی «قهوه‌خانه حیدربابا» اثر منصور وفایی رونمایی شد.
نظر شما