خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ـ مجید رضائیان:

اپیزود اول: وجه مشترک سینما و روزنامه نگاری را ادبیات می دانم. هرگز فیلمی بدون فیلمنامه ای قوی و نیز نشریه کاغذی یا اینترنتی بدون اتکا به قلم و محتوا، از هیچ داور یا منتقدی، نمره قبولی نگرفته است. کمتر کسانی هستند البته که این هر دو عرصه را به ویژه از زاویه قلم به خوبی بشناسند و به پیچیدگی های این رابطه پی ببرند. 

فریدون صدیقی، استاد خوش نام و با تجربه روزنامه نگاری از معدود کسانی است که به این هر دو عرصه تسلط دارد. درک این پیچیدگی نیز شاید برای من آن زمان میسر تر شد که عرصه سینمای مستند را تجربه کردم. نوشتن چندین کار مستند، به من آموخت که افرادی بسیار معدود مانند فریدون عزیز از چه تجربه گرانبهایی برخوردارند و چه نیک می توانند روزی این از رازآلودی این رابطه، مدون و علمی سخن بگویند. 

اپیزود دوم: نگارش کتاب برای مردان بزرگ و باتجربه، نوشتنی در سه سطح است که هر سه این سه سطح، یک ویژگی مشترک دارد؛ سطرهای نانوشته و تجربه های ناگفته. 

گمان می کنم شما با من موافقید که نام این تجربه های ناگفته را «سطرهای سپید» بگذاریم که به نوعی از «موهای سپید» ناشی می شود. واقعیت اما این است که تجربه ها تا مستند و مستدل نشوند امکان تدوین و نشر پیدا نمی کنند. از همین روست که معتقدم سه سطح نگارش برای با تجربه ها ابتدا خاطره ها، روایت ها و تک گویی هاست. سطح بعدی تدوین تجربه های به شدت ذی‌قیمت حرفه ای روزنامه نگاری است که می توان از آن به «تدوین تجربی تکنیک ها» یاد کرد. سطح سوم تدوین دیدگاه هاست که می تواند با مبانی علمی و آکادمیک نیز، در هم آمیزد و تدوین شده منتشر شود. 

اپیزود سوم: تصور کنید فردی چون فریدون صدیقی لااقل در عرصه های گزارش نویسی، تکنیک های مصاحبه، روزنامه نگاری اجتماعی، نقد سینما جدای از تسلط از تجارب ذی قیمت و نوشته ها و آثار فراوانی در مطبوعات برخوردار است. 

تدوین این تجربه ها در قالب چهار کتاب حداقل انتظاری است که بارها از طریق دوستان روزنامه نگار، دانشجویان و شاگردهای ایشان به من به عنوان یار، رفیق و همکار چندین و چند ساله گوشزد کرده اند که این خواسته را منتقل کنم و از او بخواهم تا این تجربیات گرانقدر را سریع تر به همراه آثاری که دارد به نوعی مدون کند که جنبه آموزشی آن بر دیگر جنبه های این کتاب های مورد درخواست بچربد. 

سخن آخر آنکه از همه روزنامه نگاران و رسانه ها صمیمانه سپاسگزاری می کنم که در ادامه نکوداشت دکتر مهدی فرقانی، استاد فریدون صدیقی را از یاد نبردند و نکوداشتند و درصددند برای ادامه این راه از عزیزان و بزرگان دیگر به طور فرهنگی و اصولی یاد کنند. در همین جا شایسته است تا از نام پروفسور معتمد نژاد، استاد فروتن و مدافع علمی و حرفه ای آزادی بیان و رسانه را در کنار نام استاد حسین قندی عزیز یاد کنیم.