به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از گاردین، از دلایل اصلی فروش بالای کتاب‌ها و رمان‌های خانم «گونک جی-یونگ»/ Gong Ji-Young در کره جنوبی تیزهوشی و علاقه وی برای ساخت دنیایی تازه در نوشته‌هایش و انعکاس این احساس به خواننده است.
در یک نظرسنجی از بین دانشجویان دختر دانشگاه‌های کره، وی به عنوان محبوب‌ترین نویسنده انتخاب شد.نوشته‌های وی،با تفکر و ایجاد بحث بین مخاطب توسعه می‌یابد و حتی یکی از داستان‌هایش باعث تغییر بخشی از قانون در این کشور شد.
«زمان شاد ما» یکی از کتاب‌های این نویسنده کره‌ای است که در انگلیس ترجمه و منتشر شده است. این کتاب داستانی، درباره آشنایی زنی افسرده با مردی است که مامور اعدام زندانیان است.
روزنامه گاردین مصاحبه ای کوتاه با این نویسنده کره ای انجام داده که بخشی از آن را در زیر می خوانید.
نگرانی شما و درگیری متن نوشته شده توسط شما با مسایل جنایی و رابطه آن با بشریت به طور فوق العاده مشهود است...
من نوشتن رمان را در زمانی سخت شروع کردم چون خودم احساس افسردگی و تمایل به خودکشی داشتم. این موضوع مرا وادار کرد با زندانیان اعدامی ملاقات داشته باشم. جرم آنها بیشتر تخلفات اجتماعی بود؛ کسانی که اگر من مثل آنها فقیر بودم یا این که موقعیت مشابهی را تجربه می‌کردم مطمئن باشید جرم آنها را مرتکب می‌شدم؛ هر کسی این کار را می‌کرد.
در کتاب نوشته‌اید: «چرا آنها اعدام می‌شوند. هیچ کدام از ما نمی‌دانیم کی می‌میریم. چرا مرگ ما را به یاد ما می آورید؟ »
بعد از حادثه یازدهم سپتامبر، قربانیانی را به یاد می‌آورم که آخرین پیامشان کلماتی مثل دوستت دارم، متشکرم، متاسفم یا چیزهایی شبیه این بود. وقتی انسان با آخرین لحظه عمرش روبه‌رو می‌شود احساسات ناب زندگی بیشتر تحریک می‌شود.
شما در دوران دیکتاتوری «پارک چانگ هی» زندگی کرده و بزرگ شده اید. کمی درباره این دوران بگویید؟
همه چیز به خشونت خلاصه می‌شد. خشونت از نوع فیزیکی و روانی و حتی در خلاقیت جریان داشت. وقتی کره به دموکراسی رسید خلاقیت و آزادی باعث نوشتن من شد. قبل از آن نوشته های من همه علیه حکومت و تلاش برای آزادی زنان بود.
در چه نوع خانواده ای بزرگ شدید؟
پدرم کارمند یک شرکت نساجی بین المللی و مادرم خانه دار بود. وقتی به دانشگاه وارد شدم ادبیات انگلیسی را انتخاب کردم.
آیا ادبیات تغییری در سبک زندگی و سرنوشت شما ایجاد کرده است؟
البته، ادبیات باعث می‌شود انسان با دیگران بیشتر آشنا شود و نوع روابط انسانی گسترش می‌یابد. وقتی درباره زندگی مردم انگلیسی‌زبان مطالعه می‌کردم ایده نوشتن رمان «امتحان سخت» به ذهنم خطور کرد. این کتاب درباره کودکان کرو لالی است که از سوی مربیان خود مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند. همین رمان باعث تغییر و اصلاح قوانین در دولت کره شد.
یکی از سوالات مهمی که کتاب شما مطرح می کند این است که چرا بخشش این‌قدر سخت است؟
بخشش چیزی نیست که انسان قادر به آن نباشد، وقتی انسان تلاش می‌کند ببخشد، موجب بزرگی خودش می‌شود. عظمت آن مثل قله هیمالیا می‌ماند. همیشه خدایی را بپرستید که شما را به قله می‌برد و خودتان را پشت درهای کلیسا حبس نکنید.
در آخر لطفا درباره مشخصات ادبیات کره و چگونگی تعامل خود با آن توضیح دهید؟
ادبیات مدرن کره در یک عصر مستعمراتی رشد کرد و همیشه یکی از مشخصه‌های اصلی این ادبیات اعتراضی بودن آن است که بسیاری از نویسندگان این سبک از ادبیات هنوز هم فعال هستند. با وجود این 80درصد نویسندگان کنونی کره درباره مسایل شخصی خود می‌نویسند و دیکتاتورها همیشه این رمان‌ها را دوست دارند.
در یک نظرسنجی از بین دانشجویان دختر دانشگاه‌های کره، وی به عنوان محبوب‌ترین نویسنده انتخاب شد.نوشته‌های وی،با تفکر و ایجاد بحث بین مخاطب توسعه می‌یابد و حتی یکی از داستان‌هایش باعث تغییر بخشی از قانون در این کشور شد.
«زمان شاد ما» یکی از کتاب‌های این نویسنده کره‌ای است که در انگلیس ترجمه و منتشر شده است. این کتاب داستانی، درباره آشنایی زنی افسرده با مردی است که مامور اعدام زندانیان است.
روزنامه گاردین مصاحبه ای کوتاه با این نویسنده کره ای انجام داده که بخشی از آن را در زیر می خوانید.
نگرانی شما و درگیری متن نوشته شده توسط شما با مسایل جنایی و رابطه آن با بشریت به طور فوق العاده مشهود است...
من نوشتن رمان را در زمانی سخت شروع کردم چون خودم احساس افسردگی و تمایل به خودکشی داشتم. این موضوع مرا وادار کرد با زندانیان اعدامی ملاقات داشته باشم. جرم آنها بیشتر تخلفات اجتماعی بود؛ کسانی که اگر من مثل آنها فقیر بودم یا این که موقعیت مشابهی را تجربه می‌کردم مطمئن باشید جرم آنها را مرتکب می‌شدم؛ هر کسی این کار را می‌کرد.
در کتاب نوشته‌اید: «چرا آنها اعدام می‌شوند. هیچ کدام از ما نمی‌دانیم کی می‌میریم. چرا مرگ ما را به یاد ما می آورید؟ »
بعد از حادثه یازدهم سپتامبر، قربانیانی را به یاد می‌آورم که آخرین پیامشان کلماتی مثل دوستت دارم، متشکرم، متاسفم یا چیزهایی شبیه این بود. وقتی انسان با آخرین لحظه عمرش روبه‌رو می‌شود احساسات ناب زندگی بیشتر تحریک می‌شود.
شما در دوران دیکتاتوری «پارک چانگ هی» زندگی کرده و بزرگ شده اید. کمی درباره این دوران بگویید؟
همه چیز به خشونت خلاصه می‌شد. خشونت از نوع فیزیکی و روانی و حتی در خلاقیت جریان داشت. وقتی کره به دموکراسی رسید خلاقیت و آزادی باعث نوشتن من شد. قبل از آن نوشته های من همه علیه حکومت و تلاش برای آزادی زنان بود.
در چه نوع خانواده ای بزرگ شدید؟
پدرم کارمند یک شرکت نساجی بین المللی و مادرم خانه دار بود. وقتی به دانشگاه وارد شدم ادبیات انگلیسی را انتخاب کردم.
آیا ادبیات تغییری در سبک زندگی و سرنوشت شما ایجاد کرده است؟
البته، ادبیات باعث می‌شود انسان با دیگران بیشتر آشنا شود و نوع روابط انسانی گسترش می‌یابد. وقتی درباره زندگی مردم انگلیسی‌زبان مطالعه می‌کردم ایده نوشتن رمان «امتحان سخت» به ذهنم خطور کرد. این کتاب درباره کودکان کرو لالی است که از سوی مربیان خود مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند. همین رمان باعث تغییر و اصلاح قوانین در دولت کره شد.
یکی از سوالات مهمی که کتاب شما مطرح می کند این است که چرا بخشش این‌قدر سخت است؟
بخشش چیزی نیست که انسان قادر به آن نباشد، وقتی انسان تلاش می‌کند ببخشد، موجب بزرگی خودش می‌شود. عظمت آن مثل قله هیمالیا می‌ماند. همیشه خدایی را بپرستید که شما را به قله می‌برد و خودتان را پشت درهای کلیسا حبس نکنید.
در آخر لطفا درباره مشخصات ادبیات کره و چگونگی تعامل خود با آن توضیح دهید؟
ادبیات مدرن کره در یک عصر مستعمراتی رشد کرد و همیشه یکی از مشخصه‌های اصلی این ادبیات اعتراضی بودن آن است که بسیاری از نویسندگان این سبک از ادبیات هنوز هم فعال هستند. با وجود این 80درصد نویسندگان کنونی کره درباره مسایل شخصی خود می‌نویسند و دیکتاتورها همیشه این رمان‌ها را دوست دارند.
نظر شما