به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، محمد محمدعلی در یادداشتی که ابتدای کتاب خود نوشته است، باور دارد که شاملو بر قله رفیع شعر معاصر این مرز و بوم ایستاده و نمی‌توان با یادداشت و نقدی بر شعرها و خاطره‌ای شیرازه‌اش را ببنیدیم و بگوییم ادای دین شد. محمدعلی کتاب خود را ادای دین به شاملو نمی‌داند.
کتاب «شاملویی که من می‌شناختم» شامل گفت‌وگوهایی با شاملوست که البته چندی بعد از انجام گفت‌وگو منتشر می‌شود.
محمدعلی در بخشی از یادداشت خود نوشته است:
«تلخ‌ترین شعرهای احمد شاملو از دل ترس‌ها و وحشت‌ها بیرون آمدند و به تحسین زندگی و ستایش هستی ایستاد. به خوانندگانش تسکینی نداد چرا که در پی به هم ریختن و آشفتن و بیدار کردنشان بود.»
نویسنده و گفت‌وگو کننده این کتاب در ادامه یادداشت خود آورده است: «شعر برای او ماجراجویی جذابی بود در اقلیم‌های جدید. برخورد شجاعانه‌اش با زبان، او را به اعماق می‌برد. با ادبیات قرن بیستم زندگی می‌کرد و هرگز به تکرار خود نیندیشید. برای نیما احترام قائل بود، ولی هرگز راه و روش او را در شعر الگوی خود قرار نداد. چه اشعاری که خوب سروده شده‌اند، دیگر نیازی به تکرارشان نیست. او از اینجا آموخت که ادبیات ماندگار وجهی انتقادی و پرخاشگر دارد.»
این کتاب به ترتیب شامل بخش‌های «شاملویی که من می‌شناختم»، «شاملویی که دیگران می‌شناختند»، «بار دیگر شاملویی که من می‌شناختم»، «مقدمه اول بر دریچه‌ای گشوده بر ادبیات امروز ایران»، «من این‌جایی هستم، چراغم در این خانه می‌سوزد»، «گزین‌گویه‌های احمد شاملو در گفت‌وگو با محمد محمدعلی»، «متن جامانده»، «زندگی‌نامه احمد شاملو»، «باز هم شاملویی که من می‌شناختم» و «عکس‌ها» می‌شود.
کتاب «شاملویی که من می‌شناختم» در شمارگان هزار نسخه با قیمت هفت هزار تومان از سوی انتشارات کتابسرای تندیس منتشر شده است.
جمعه ۲۳ خرداد ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۲
نظر شما