خبرگزاري كتاب ايران(ایبنا)، مريم افراشي: نوشتن براي كودكان و نوجوانان كاري تخصصي و فوق حرفه اي است، به اين دليل كه رقابت جهاني براي تسخير ذهني اين گروه هاي سني و گذر آنها از دالان‌هاي مختلف زندگي به يكي از نگرش‌هاي نو در عالم ادبيات مبدل شده است. وفور کتب ترجمه و همچنين كمبود اثر تالیفی باعث شده كه بسياري از نويسندگان مواضع مختلف اتخاذ كنند. «زهرا زواريان» از فعالان عرصه کودک و نوجوان متولد 1341 و كارشناس ارشد رشته فلسفه غرب است. اين نويسنده تا كنون ده ها اثر براي كودكان و نوجوانان منتشر كرده كه از آن ميان مي توان به كتاب هايي چون «عروسك و فرشته ها»، «سه بانوي بزرگ اسلام»، «زندگي امام حسين(ع)» و «زندگي فاطمه بنت اسد(س)» اشاره كرد. با او درباره روزهای بعد از نمایشگاه گپ زدیم.

با توجه به پايان يافتن نمايشگاه كتاب، به عنوان يك فعال در حوزه كتاب هاي كودكان، نظر تان در رابطه با بخش كودك و نوجوان اين نمایشگاه چیست؟

نمایشگاه کتاب در مجموع پديده اي مقدس است. مکانی که اهل قلم مي توانند رودر رو با مخاطب ،کارهایشان را ارائه دهند و ملاقاتی داشته باشند. ولی من هميشه گفته ام كه شیوه برگزاري اش خوب نيست و جاي كارشناسي بيشتر دارد. گاهی اوقات فضای نمایشگاه براي افراد بزرگسال هم قابل تحمل نیست. چه رسد به مخاطب كودك يا نوجوان.

بسياري از دوستان دست اندركار امرنظام آموزشي زمان برگزاري نمايشگاه را هم مناسب با وضعيت كودكان و نوجوانان نمي دانند و از سوي ديگر پيشنهاد جدا شدن نمايشگاه مخصوص به كودكان از نمايشگاه ساليانه را مطرح مي كنند.

به نظر من چون این زمان برگزاري در خاطره جمعی جا افتاده برنامه ريزي طولاني مدت مي خواهد تا تغييري ايجاد شود اما پيشنهاد شخص بنده اين است كه نمایشگاه كتاب کودک و نوجوان به فراخور فرصت هاي خالي مخاطبان، طی سال بارها تکرار شود. به دلايل مختلف با جدايي نمايشگاه كودك هم موافق نيستم، چون فضاي نمايشگاه باعث مي شود یک خانواده با هم ساعاتي از وقت خود را در نمایشگاه سپري كنند و هرکدام از آنها انگیزه‌ای برای دیدن آثار داشته باشند.

درباره فضاي كلي بخش كتاب هاي كودك و نوجوان چه نظري داريد؟
به گمان من حتما می‌شود كارشناسانه‌تر و زیباتر کار کرد. همین چادر زدن ها حس خوبی به آدم نمی دهد. باید غرفه هاي کودک و نوجوان را در سال هاي بعد به فراخور شان و شخصيت آينده سازان كشور جذاب‌تر طراحي کرد.

يكي از اتفاقات نمايشگاه امسال حضورچشمگير و رودر روي نويسندگان با مخاطبان بود، شما حضور نویسندگان کودک و نوجوان را در نمایشگاه چگونه ارزيابي مي كنيد؟ 

نمايشگاه كتاب اصولا جاي اينگونه حركت هاي فرهنگي است و هرچه حضور نویسندگان بیشتر باشد برای مخاطب جالب تر است. یک ارتباط «فکر در فکر» كه در نهايت به رشد کتاب و کتاب خوانی کمک می‌کند. برخوردهايي از اين دست مي تواند حس كتابخواني را تا يكسال در بچه‌ها نهادينه كند.

از فضاي نمايشگاه بياييم بيرون و به بازار كتاب در طول سال سري بزنيم، شما به عنوان يك نويسنده، سطح كيفي آثارموجود دربازار را مناسب وضعيت كنوني كودك يا نوجوان مي بينيد؟ 

با گشتي گذرا در بازار كتاب متوجه مي شويم داستان هایی با مضامین سطحی برای کودک و نوجوان چاپ می شود و اتفاقا بعضي ناشران روی همين آثار بیشتر تاكيد مي كنند. به نظر من در ادبيات مخصوص كودك و نوجوان به نوعي تاثير پذيري از آثار ترجمه دچار شده ايم كه به دليل نبود نقد جدي در اين عرصه رو به تزايد است.

چه راه حلي براي برون رفت از اين وضعيت پيشنهاد مي كنيد؟
بهترين راه حل، مدیریت خوب فرهنگی است. نویسنده کارش نوشتن است و نتيجه بخشي و سروسامان دادن به این نوشته ها و جدا كردن سره از ناسره به معماري فرهنگي نيازمند است كه برعهده مدیران فرهنگی است.