به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، حضور چهره‌ها، شخصیت‌ها، گروه‌ها و احزاب در عرصه قدرت سیاسی حاصل رقابت پنهان و آشكار جریان‌های سیاسی درون جامعه است كه معمولا با اقبال مردم مواجه می‌شوند. پس از انقلاب اسلامی، جریان‌های مختلف سیاسی با رویكردهای مذهبی و غیرمذهبی سعی داشتند در عرصه حاكمیت حضور پیدا كنند.
نتیجه رقابت‌ها و كشمكش‌ها به سمت و سویی رفت كه جریان‌های اسلام‌گرا مورد توجه مردم قرار گرفت. در درون خود جریان‌های اسلام‌گرا نیز در طی چند دهه حیات جمهوری اسلامی گرایش‌های مختلفی بروز و ظهور پیدا كرده است كه هر دوره‌ای بنا به اقتضایات زمان گرایشی از جریان اسلام‌گرا توانسته است رای مردم را كسب و به گفتمان مسلط سیاسی و اجتماعی جامعه تبدیل شود.
با پیروزی سیدمحمد خاتمی در انتخابات دوم خرداد 1376 جریان اصلاح‌طلبی بر قوه مجریه و سپس بر قوه مقننه حاكم شد. با توجه به عملكرد این جریان در طی دو دوره چهارساله، جریانی مقابل این جریان رشد پیدا كرده كه «جریان اصول‌گرا» نامیده شد.
گرچه اصطلاح اصول‌گرایی در انتخابات دوره دوم شورای اسلامی شهر و روستا با حضور جریان موسوم به «آبادگران ایران اسلامی» در تهران مطرح شد، اما ریشه‌های این جریان به دوران پیروزی انقلاب اسلامی و حتی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برمی‌گردد. این گفتمان با دارا بودن ویژگی‌هایی همچون باور به ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب اسلامی و حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری و تاكید بر هویت اسلامی، همبستگی و پیوند دین و سیاست، قانون‌مداری، الگوی سیاسی مردم‌سالاری دینی، عدالت‌طلبی، ولایت‌مداری، استكبارستیزی و شایسته‌سالاری بر آن است تا جامعه اسلامی مبتنی بر ارزش‌های دینی را سامان دهد.
شناخت نحوه شكل‌گیری و تسلط این گفتمان بر جریان‌های سیاسی كشور و شكل دادن به تحولات اجتماعی و سیاسی ایران در سال‌های اخیر و نیز گروه‌ها و احزاب با گرایش اصول‌گرایی و نیز آینده جریان اصول‌گرایی، عمده مباحثی است كه در کتاب «جریان‌شناسی اصول‌گرایی در جمهوری اسلامی ایران» مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
چاپ نخست کتاب «جریان‌شناسی اصول‌گرایی در جمهوری اسلامی ایران» به قلم عباس کاکه‌جانی در 288 صفحه، شمارگان یک‌هزار و 500 نسخه و بهای 9 هزار تومان از سوی سازمان اسناد انقلاب اسلامی چاپ و روانه بازار کتاب شده است.
یکشنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۲۰:۴۱
نظر شما