نویسنده کتاب «من کاتالان نیستم» درباره جایگاه ادبیات داستانی ایران در جهان اظهار کرد: معتقدم نباید ادبیات داستانی ما را با کشورهای صاحب سبک در این حوزه مقایسه کرد. ادبیات فوتبال نیست که همه کشورها ظرفیت مطرح کردن خودشان در آن را داشته باشند.
وی اضافه کرد: عمر رمان به مفهوم مدرن در ایران به یکصد سال هم نمیرسد و دستکم باید یک سده از تولد ادبیات نوین در یک کشور بگذرد تا بتوان آن را با کشورهای دیگر مقایسه کرد و به این ترتیب ادبیات آن اقلیم میتواند تعامل بهتری با دنیا داشته باشد و وارد گفتمان ادبی جهانی شود. البته این را هم باید بگویم برخی داستانهای ایرانی در قوارههای جهانی هستند اما هنوز به زبانهای متعدد ترجمه نشده اند.
«انسان پرنده است»، «پله ها را نشمرده آمدم بالا»، «توی اخبار رادیو شنیدم» و «باشد ایستگاه بعدی» از کتاب های خورشاهیان هستند.
نظر شما