بابک مشیری - فرزند زنده‌یاد فریدون مشیری - در متنی که در اعتراض به رعایت نشدن کپی‌رایت آثار پدرش در اختیار بخش ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گذاشته، نوشته است: «با توجه به درخواستی که فرزندان زنده‌یاد فریدون مشیری در سال 1380 از وزارت ارشاد نسبت به رعایت قانون کپی‌رایت و حفظ حقوق مؤلفان داشته‌اند، از آن دسته از ناشران گرامی و هنرمندان عزیزی که برای چاپ کتاب‌های شعر و یا آهنگ‌سازی بر روی اشعار با خانواده ایشان تماس گرفته و این خواسته را در میان گذاشته‌اند، قدردانی و تشکر می‌کنم، اما عجیب است که بعضی از هنرمندان محترم و عالی‌قدر برای تهیه آلبوم‌های موسیقی خود و یا اجرای کنسرت و همین‌طور در تعدادی از آهنگ‌هایی که از صدا و سیما پخش می‌شود، از اشعار آن شاعر گران‌قدر استفاده کرده‌اند و بدون هیچ‌گونه اطلاع و نظرخواهی اقدام به تولید و پخش کارهای خود کرده‌اند، لذا با توجه به درخواست قبلی از آن اداره محترم در بخش‌های نشر کتاب و موسیقی، از هنرمندان گرامی و همین‌طور سازمان صدا و سیما تقاضا داریم قانون کپی‌رایت را رعایت کنند و به اطلاع می‌رساند که تماس با خانواده و حفظ حقوق مؤلف لازم است.»
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران به نقل از ایسنا، فریدون مشیری 30 شهریورماه سال 1305 در تهران به دنیا آمد. از همان کودکی به شعر علاقه داشت و از شعرهای دوران دبیرستان و سال‌های اولیه دانشگاه، دفتر شعری از غزل و مثنوی نوشت، اما آشنایی با قالب‌های شعر نو، او را از ادامه شیوه کهن بازداشت.
مشیری نخستین مجموعه شعرش را با نام «تشنه توفان» در سن ۲۸سالگی، با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در سال ۱۳۳۴ منتشر کرد. خود درباره این مجموعه گفته است: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه هم شاعران نام‌داری شدند؛ زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آن‌ها بحث می‌کردیم و بر آن‌ها تکیه می‌کردیم.»
معروف‌ترین اثر این شاعر، شعر «کوچه» نام دارد که ابتدا در اردیبهشت ۱۳۳۹ در مجله «روشنفکر» منتشر شد.
از فریدون مشیری مجموعه‌های شعر «تشنه توفان»، «گناه دریا»، «نایافته»، «ابر و کوچه»، «بهار را باور کن»، «از خاموشی»، «مروارید مهر»، «آه باران»، «از دیار آشتی»، «یک آسمان پرنده»، «تا صبح تابناک اهورایی»، «با پنج سخن‌سر»، «لحظه‌ها و احساس» و «آواز آن پرنده غمگین» به چاپ رسیده است.
از او تعدادی مجموعه به صورت گزینه شعر نیز منتشر شده که عبارت‌اند از: «پرواز با خورشید»، «برگزیده‌ها»، «گزینه اشعار»، «سه دفتر»، «دلاویزترین»، «زیبای جاودانه»، «ریشه در خاک» و همچنین برگزیده‌ای از کتاب اسرارالتوحید به نام «یکسان گریستن».
این شاعر به موسیقی ایرانی هم توجه خاصی داشت و در سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ عضو شورای موسیقی و شعر رادیو شد.
فریدون مشیری سوم آبان‌ماه سال ۱۳۷۹ در سن ۷۴سالگی در تهران درگذشت و پیکرش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۰:۰۰
نظر شما