به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از اینفورمادور،چهره ها و سازمان های مختلف سیاسی و ادبی کشور مکزیک، پس از مطلع شدن از خبر مرگ خوسه امیلیو پاچه کو، نویسنده و شاعر بزرگ مکزیکی طی پیام های جداگانه ای تاسف خود را از فقدان این معلم بزرگ ادبیات و دوستدار مردم و فرهنگ مکزیک اعلام کردند.

النا پونیاتوسکا، بانوی نویسنده مکزیکی و برنده جایزه سروانتس سال 2013 که از نزدیک ترین دوستان پاچه کو بود، با ابراز تاسف شدید از این رخداد در مورد این نویسنده گفت: او یکی از بزرگان مکزیک، نه به عنوان یک شاعر ،‌بلکه در مقام شخصی بود که همیشه به فکر فرهنگ مکزیک بود. او یک مرد بسیار سخاوتمند بود که زندگی و آثار ارزشمندش را وقف تمام نویسندگان می کرد.

همچنین، شورای ملی فرهنگ و ادب مکزیک، موسسه بیاس آرتس، رافائل توبار ایده ترسا، ماریسول اسچولز، میگل مانسه‌را، روساریو روبلس و خسوس زامبرانو از دیگر موسسات و نویسندگانی بودند که طی پیام های جداگانه ای در شبکه های اجتماعی تاثر خود را این رویداد اعلام کردند. مدرسه ملی مکزیک هم، دیروز بزرگداشتی را برای مرگ این نویسنده برگزار کرد.

خوسه امیلیو پاچه‌کو، نویسنده و شاعر شهیر مکزیکی 30 ژوئن سال 1939 در مکزیکوسیتی متولد شد. او از نمایندگان برجسته روایت در مکزیک بود که با آثارش مرزهای فرهنگی و ادبی را در طول نیم قرن در هم شکست.

پدر او یک سرتیپ بود و وی دوران اولیه زندگی اش را در کولونیا روما در نزدیکی مکزیکو سیتی گذراند. پاچه کو تحصیلاتش را در مرکز دانشگاهی مکزیک و تحت تعلیم خوسه انریکه مورنو ده‌تاگله گذراند و از همین دوران شروع به خواندن آثار بورخس و آلفونسو ریه‌س کرد. در سال 1960 آثارش با عنوان «ملکه» و «عنکبوت ها از گذشته محافظت می کنند» را منتشر کرد و بعدها به تحصیل در رشته های حقوق و فلسفه در دانشگاه ملی خودمختار مکزیک پرداخت. ولی همزمان با تحصیل پیگیر ادبیات نیز بود و با نویسندگانی همچون کارلوس مونسیبایس، خوآن خوسه آرره‌ئولا و سرخیو پیتول معاشرت داشت.

سال 1966 نخستین اثر شعری وی با نام «عناصر شب» و مجموعه داستان «بادهای دور، میراث آتش» را منتشر کرد. همزمان با انتشار این آثار بود که وی مورد تحسین نویسندگانی همچون اوکتاویو پاز، کارلوس فوئنتس و خوآن رولفو قرار گرفت.

بعدها نیز جایزه «ماگدا دوناتو» را در سال 1976 برای رمان «در دوردست ها خواهی مرد»، جایزه ملی شعر «آگوئاس کالینته‌س» را درسال 1969 برای مجموعه شعر«از من نپرس روزگارم چگونه می گذرد»  و جایزه «خاویر بیاروتیا» را در سال 1973 برای «ابتدای شادی» دریافت کرد.

پاچه کو در سال 2006 به عنوان عضو افتخاری آکادمی زبان اسپانیایی در مکزیک انتخاب شد و در سال 2008 نیز مدال شایستگی هنری را از آن خود کرد. وی همچنین در سال 2010 به عنوان نماینده برجسته شعر نیم قرن اخیر، موفق به دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه ملی خودمختار مکزیک شد. اوج موفقیت این نویسنده توانمند، دریافت جایزه «آلفونسو ریه‌س » در سال 2001 و جایزه «سروانتس» که به نوبل ادبیات اسپانیایی زبان معروف است در سال 2009 بود.

وی در اواخر عمرش به تدریس در دانشگاه های ایالات متحده آمریکا، کانادا و بریتانیا مشغول بود.

از دیگر آثار مهم این نویسنده می توان به «نبردهای صحرا» در سال 1972 اشاره کرد که یکی از پرمخاطب ترین آثار جهان است و پاچه کو در آن به بیان یک عشق فراواقعی پرداخته است.

پاچه کو، نویسنده داستان ها، رمان ها، نشریه ها، مقاله ها، فیلمنامه های سینمایی ، نمایشنامه ها و متون فرهنگی و تحقیقی بسیاری بود که وی را به یکی از چهره های ادبی برتر مکزیک مبدل کرده بود. وی در کارنامه ادبی شایسته خود جوایزی از جمله جایزه شعر دنیای لاتین ویکتور ساندوال را دارا بود که در نوامبر سال گذشته و در پانزدهمین دوره برگزاری اش به او اهداشد.

ادواردو لیسالده درمورد وی گفت: او نویسنده ای جسور، خلاق و شایسته موفقیت و پیروزی است. پاچه کو از همان ابتدای نویسندگی نظر فضای بین الملل ادبی را نه تنها برای داشتن کار بی عیب و نقص، که برای دارا بودن شخصیتی والا و ارزشمند به خود جلب کرد.

بیسنته لنیه‌رو، نویسنده، فیلنامه نویس، روزنامه نگار و نمایشنامه نویس مکزیکی در مورد پاچه‌کو گفت: من از دوران جوانی تحت تعلیم وی بوده ام و او نقش بسزایی در تشویق من برای ادامه مسیر ادبی  داشت.

این دیدگاه لنیه‌رو در مورد النا پونیاتوسکا نیز صدق می کند و این بانوی نویسنده علاوه بر اینکه پاچه‌کو را نویسنده بزرگی می داند،‌از وی به عنوان یک انسان وارسته و نجیب یاد می کند.

از دیگر اشخاصی که تا کنون به تمجید از شخصیت توانمند این نویسنده پرداخته اند می توان به هرنان لارا ساوالا و مارگو گلانتز اشاره کرد.از دیدگاه این نویسندگان پاچه کو دارای روحیه ای بسیار شوخ طبع و طنز پرداز بود.

مرگ وی ساعت 18:25 دقیقه روز یکشنبه،26 ژانویه و بر اثر عارضه ایست قلبی-تنفسی اتفاق افتاد.