پیش از این‌که نور وجود رسول خاتم(ص) زمینیان را بهره‌مند سازد، پیامبران الهی به پیروان خویش نوید می‌دادند که احمد یا محمود خواهد آمد و در کتاب‌های الهی و در مکتوباتی که در این راستا به دست انسان فانی نوشته شده بودند نیز این وعده الهی یادآوری شده بود. آری، این‌گونه بود که پیامبر رافت و رحمه‌للعالمین آمد تا همگان بر گرد شمع خاموش‌نشدنی وجودش جمع شوند و امت واحده اسلامی شکل بگیرد.

درباره اتفاقات هنگامه ولات خاتم‌النبین(ص) هم نقل‌های معتبر فراوانی است از جمله این‌که از امام صادق (ع) روایت شده است كه ابلیس به هفت آسمان می‌رفت و خبرهای سماویه را می‌شنید. وقتی كه حضرت عیسی (ع) متولد شد او را از سه آسمان منع كردند و چون پیامبر اكرم (ص) متولد شد او را از همه آسمان‌ها منع كردند و شیاطین را با تیرهای شهاب از درهای آسمان راندند. پس قریش گفتند: حتماً وقت تمام شدن دنیا و آمدن قیامت است كه اهل كتاب (یهود و نصاری) ذكر می‌كردند و ما شنیدیم. عمروبن امیه كه داناترین اهل جاهلیت بود، گفت: نگاه كنید به ستاره‌های معروف كه مردم با آن‌ها زمان‌های زمستان و تابستان را می‌شناسند. اگر یكی از آنها بیفتد، بدانید وقت آن است كه همه خلایق هلاك شوند و اگر آنها به حال خود و ستاره‌های دیگر ظاهر شوند پس امر غریبی اتفاق خواهد افتاد.[1]
ایوان كسری بلرزید و چهار كنگره آن افتاد و آتشكده فارس كه هزار سال خاموش نشده بود در آن شب خاموش شد و داناترین علمای آن قوم در آن شب در خواب دید كه شترانی عربی، اسبانی سركش را می‌كشند و از دجله گذشتند و داخل بلاد ایشان شدند،[2] و طاق كسری از میانش شكست و آب دجله شكافته و در قصر او جاری شد. نوری در آن شب از طرف حجاز ظاهر و در عالم منتشر شد و پرواز كرد تا به مشرق رسید. دریاچه ساوه كه سال‌ها آن را می‌پرستیدند، فرو رفت و خشك شد و در وادی سماوه كه سال‌ها كسی آب در آن ندیده بود، آب جاری شد.[3] حضرت آمنه، مادر پیامبر(ص) گفت كه چون پسرم بر زمین رسید دست‌ها را بر زمین گذاشت، سر به سوی آسمان بلند كرد و به اطراف نظر كرد. پس از او نوری ساطع شد كه همه چیز را روشن كرد و به سبب آن نور قصرهای شام را دیدم و در میان آن روشنی صدایی شنیدم كه گوینده‌ای می‌گفت: «زاییدی بهترین مردم را، پس نام او را محمّد بگذار.»[4]
از حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) روایت شده است كه چون آن حضرت متولد شد بت‌ها كه بر كعبه گذاشته بودند همه بر رو افتادند و چون شام شد این ندا از آسمان رسید كه «جاء‌الحق و زهق الباطل إنَّ الباطل كان زهوقا»[5] حق آمد و باطل نابود شد همانا باطل نابود شدنی است.[6] آن‌چه در آسمان‌ها و زمین‌ها بود تسبیح خدا گفتند و شیطان گریخت و می‌گفت: «بهترین امّتها و بهترین خلایق و گرامی ترین بندگان و بزرگ ترین عالمیان محمّد ـ صلی الله علیه و آله ـ است.»[7]

سال‌هاست که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، از 12 تا 17 ربیع‌الاول، فاصله زمانی میان روایت اهل تسنن واهل تشیع درباره تاریخ ولادت پیامبر عظیم‌الشان اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) به عنوان هفته وحدت نامگذاری شده است و جشن گرفته می‌شود.

این هفته تعیین شد تا امت واحده آخرین فرستاده حق‌تعالی هر سال پیمان اخوت و وحدت میان خودشان را تحکیم بخشند تا مسلمانان دژی مستحکم در برابر دشمنان بسازند و به یقین که «يدالله مع الجماعه».

هفته وحدت را باید هفته‌ای تمام‌نشدنی نامید، زیرا وحدت اساسا مفهوم و موضوعی پایان‌ناپذیر است و مسلمانان تا قیام قیامت نیازمند آن هستند.

در این میان بر اهل قلم و کتاب فریضه است تا هم درباره وحدت مسلمانان بنگارند و هم در تمامی نوشتارها، گفتارها و کردارهایشان وحدت و وحدت‌آفرینی را فراموش نکنند. 

پانوشت:
[1] . سروی مازندرانی، ابن شهرآشوب، مناقب، قم، انتشارات علامه، بی تا، جلد 1، صفحه 31؛ و مجلسی، علامه محمد باقر، پیشین، جلد 15، صفحه 257.
[2] . ابن كثیر، ابوالفداء الحافظ، البدایه و النهایه، بیروت، مكتبه المعارف، 1410 هجری، جلد 2، صفحه 268؛ و مجلسی، علّامه محمّد باقر، پیشین، جلد 15، صفحه 257 ؛ و یعقوبی، احمد ابن اسحاق، پیشین، جلد 1، صفحه 359.
[3] . ابی كثیر، ابوالفداء الحافظ، پیشین، جلد 2، صفحه 268 و 269؛ و مجلسی، علامه محمد باقر، پیشین، جلد 15، صفحه 257 و 258.
[4] . ابن هشام، سیره النبویه، داراحیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، جلد 1، صفحه 166.
[5] . سوره اسراء، آیه 81.
[6] . سروی مازندرانی، ابن شهرآشوب، پیشین، جلد 1، صفحه 31، و علّامه محمد باقر مجلسی، پیشین، جلد 15، صفحه 274.
[7] . مجلسی، علّامه محمّد باقر، حیاه القلوب، تحقیق: سید علی امامیان ، چاپ چهارم، قم: انتشارات سرور، 1382، جلد 3، صفحه 141؛ و مجلسی، محمّد باقر، بحار الانوار، پیشین، جلد 15، صفحه 274.