به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از مترونیوز، دختر آلیس مونرو استاد داستان کوتاه فردا سه‌شنبه به نیابت از سوی مادرش، جایزه نوبل ادبیات را در استکهلم دریافت می‌کند.

دوستداران ادبیات و چهره‌های ادبی کانادا با تجلیل از این بانوی نویسنده، از احساسات خودشان درباره اهدای این جایزه به نویسنده 82 ساله کانادایی سخن می‌گویند.

اما داناهیو نویسنده اونتاریویی که در سال 2010 با رمان «اتاق» جایزه بنیاد ادبیات داستانی راجرز را به دست آورد و فینالیست دریافت جایزه من بوکر و فرماندار کل کانادا شد در این باره می‌گوید: او اکنون یک چهره جهانی است. وقتی کسی می‌گوید «آلیس» شما پیش از هرچیز در میان زنانی که اسمشان آلیس است، به یاد آلیس مونرو می‌افتید. شبیه خیلی از خوانندگان، من قاطعانه می‌خواهم که او بازنشسته نشود (هر چند او خودش را بازنشسته اعلام کرده‌است). من می‌خواهم که او دست‌کم سالی یک داستان به ما ببخشد و این کار را هرگز متوقف نکند.

دوناهیو تاکید کرد: آلیس مونرو نخستین نویسنده کانادایی بود که او در زمانی که در دوبلین بزرگ می‌شد، آثارش را مطالعه کرد. این نویسنده خانم مونرو را «استاد مسلم این ژانر» خواند و گفت: او کسی است که «مردم را به سمت خواندن داستان کوتاه به صورت جدی هدایت کرد و نشان داد که غیرممکن نیست بتوانی حتی در 10 صفحه آنچه را می خواهی بگویی».

دنیس بوک نویسنده‌ای از اوکویل کانادا که فینالیست دریافت جایزه گیلر 2013 برای رمانی با عنوان «دوباره به خانه رفتن» بود، نیز از مونرو خواست به نوشتن ادامه دهد. وی گفت: اگر کاری را انجام می‌دهی باید آن را تا زمانی که می‌توانی انجام بدهی ؛ زیرا این هدیه‌ای است که به همه مردم کانادا می‌دهی و نیز به همه خوانندگان آثارت در سراسر جهان... من واقعا امیدوارم او سال‌های بیشتری را صرف خلاقیت ادبی‌اش کند و کتاب‌های بیشتری را به دست چاپ بسپارد زیرا کارهای او فوق العاده‌اند.

بوک گفت که نخستین‌بار وقتی دانشجوی سال یک دانشگاه بوده، در سال 1983  اثری از مونرو را خوانده‌است. وی گفت: با خواندن «رقص سایه‌های شاد» که استاد به ما معرفی کرده بود، من  نخستین بار اصطلاحاتی را که در منطقه خودمان می‌شناختم و به کار می‌بردم در یک داستان خواندم و دیدم شخصیت‌هایی را که می شناسم در این داستان خیلی ساده و طبیعی ارایه شده‌اند. انجام کارهایی که خیلی عادی هستند و من خودم تجربه شان کرده بودم، در این کتاب بیان شده‌بود و من دریافتم که می‌شود با تخیلی ادبی همه آنچه را طبیعی است، بیان کرد.

آلیستر مک‌لئود نویسنده‌ای از ویندزور کانادا که برنده جایزه بین‌المللی ایمپک دوبلین 2001 برای رمان «شرارتی که بزرگ نیست» است، نیز گفت: من از این که داستان کوتاه برنده شده خیلی خوشحال شدم، زیرا وقتی من نخستین مجموعه داستان کوتاهم را در سال 1976 منتشر کردم، مونرو نامه‌ای برای من نوشت و گفت: از دیدن این مجموعه خیلی خوشحال شده و از این که یک مجموعه داستان کوتاه است، لذت برده است. وی افزود: از آن زمان او 300 داستان و من 12 داستان کوتاه نوشته‌ام.

دیدن این که او برنده شده‌است برای من مثل این است که داستان کوتاه برنده شده و این زیباست زیرا کانادا برنده شده‌است. بنابراین، من از برنده شدن او بسیار خوشحالم. او در واقع همه زندگی‌اش را صرف خلق داستان‌های کوتاه کرد و این کار را هم خیلی خوب انجام داد و من بسیار خوشحالم که نوبلی‌ها به این مساله توجه کردند.

دکتر برایس تریستر رییس دپارتمان مطالعات انگلیسی و نویسندگی در دانشگاه وسترن لندن در اونتاریو کانادا که آلیس مونرو در آنجا در دهه 1950 تحصیل کرده‌است و بعد به عنوان استاد میهمان در سال‌های 74 و 75 نیز در آنجا کار کرد، گفت: چیزی که همه می‌توانیم با انتخاب او از سوی نوبل دریابیم این است که اگر کاری را با امانت و تعهد انجام دهی به نتایج خوبی هم از آن می‌رسی. یک چیز واقعا خوب درباره این مساله این است که نشان می‌دهد با کارکردن در دانشگاه و با ارتباط با دانشجویان این تجربه را به انسان می‌دهد که آنها قادرند هر کاری را که به آن تمایل دارند، عملی کنند.

وی افزود : و ما می توانیم با مثال آلیس مونرو بگوییم، دلیل خوبی داریم که فکر کنیم اگر واقعا مشتاق انجام کاری باشی، با انجام آن آینده خوبی در انتظارت است.

اسی ادوگیان نویسنده‌ای از ویکتوریای کانادا که برای «بلوز دو رگه» برنده جایزه گیلر 2011 شد و امسال از اعضای داوری این رقابت هم بود، گفت: او یکی از بزرگترین نوابغ زنده ماست.

دن ویلتا فینالیست جایزه گیلر 2013 برای کتاب «دوشیزه سالخورده» نیز گفت: وقتی درباره آلیس مونرو شنیدم فقط به اطراف می‌پریدم. برای کانادا خیلی خیلی خوشحال بودم. برای او خوشحال بودم. همه چیزعالی بود.

پیتر انگلوند دبیر آکادمی نوبل نیز در این باره گفت: ما دوستت داریم، آلیس. و ما واقعا از این خوشحالیم که این جایزه را به تو می‌دهیم زیرا واقعا شایسته دریافت آن هستی.