حکمت دل‌ها

اتزعم انک جرم صغیر                                و فیک انطوی العالم الاکبر
«آیا گمان می‌بری که جسمی کوچک هستی؟ در حالی که در تو دنیایی بزرگ نهفته است.»
از زمان کودکی، بارها، این سخن نغز حضرت علی (ع) را از مرحوم پدرم که صمیمانه با من صحبت می‌کردند و مرا نصحیت می‌نمودند شنیده بودم. ایشان عادت داشتند گفته‌های خویش را به آیه‌های قرآن، سخنان اولیاء و اشعار بزرگان بیارایند اما از میان آنان، این کلام بیشترین تاثیر را بر من داشت و شهامت، امید و اعتماد به نفس عمیقی را در من زنده می‌کرد.
بعدها با کتاب نهج‌البلاغه حضرت علی (ع) که چشمه‌ای بی‌انتها از حکمت و دانایی بود آشنا شدم. در آن کتاب امیرالمؤمنین می‌فرماید: إن هذه القلوب تمل کما تمل الابدانُ، فابتغوا لَها طرائف الحکمة. یعنی «این دل‌ها همچون تن‌ها به ستوه آید پس برای آن‌ها سخنان تازه‌ی حکمت باید.»
این روزها کم نیستند دل‌های به ستوه آمده و رنج دیده که در پی مرهمی برای خویش‌اند. و چه مرهمی نیکوتر از سخنان نغز آن حضرت‌ برای این خسته‌دلان وجود دارد؟ از آن رو که باور دارم گاهی حتی جمله‌ای می‌تواند انسان را تحت تاثیر قرار داده، دگرگون ساخته و به سوی کمال سوق دهد، مبادرت به ترجمه‌ی گزیده‌ای از این اثر والا برای آلمانی زبان‌ها نمودم. باشد که سخنان گهربار آن حضرت نورامید را به دل‌های پریشان بتاباند.

صفحه 13 و 14/ مرواریدهای حکمت: فرازی از نهج‌البلاغه به عربی، فارسی و آلمانی/ حمیده بهجت/ انتشارات بهجت/ چاپ اول/ سال 1389/ 190 صفحه/ 9000 تومان