به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری اسپانیا، خورخه والدانو که در فینال جام جهانی 1986 مکزیک زننده یکی از گل‌های پیروزی‌آفرین آرژانتینی‌ها مقابل آلمانی‌ها بود و باعث شد تیم کشورش طی هشت سال به دومین جام قهرمانی جهان دست یابد در این کتاب در مقایسه بازیکنان بزرگ معاصر می‌نویسند: همیشه از خود پرسیده‌ام که چه فرقی میان «دیه‌گو آرماندو مارادونا» با «لیونل مسی» است؟ سوالی که هنوز نتوانسته‌ام به آن پاسخ درستی بدهم. شاید اگر «لیونل مسی» هم مثل «دیه‌گو آرماندو مارادونا» خوش‌شانس بود و در جام‌های جهانی 2006 و یا 2010 به قهرمانی می‌رسید، آنگاه کسی نمی‌توانست منکر قدرت و خلاقیت این بازیکن بزرگ می‌شود و شاید او را بهتر از مارادونا توصیف می‌کرد.
بازیکن، مربی و مدیرفنی پیشین رئال مادرید در دهه‌های اخیر در ادامه این کتاب آورده است: به اعتقاد من اهمیت لیونل مسی کمتر از یوهان کرویف، پله، آلفردو دی استیفانو و دیه‌گو آرماندو مارادونا نیست و درست همان نقشی را در تیم ملی و تیم بارسلونا بازی می‌کند که این بازیکنان در تیم‌های خود ایفا کردند و به افتخارات زیادی دست یافتند.
خورخه والدانو در ادامه آورده است: بارسلونا طی چهار سالی که زیر نظر پپ گواردیولا بود و چهارده جام قهرمانی از میادین بزرگ بین‌المللی دریافت کرد، به واقعیتی بیشتر از هر موضوع دیگری متکی بود و آن هم حضور لیونل مسی در قلب خط حمله این تیم بود. برای اثبات گفته‌هایم به تعداد گلهایی اشاره می‌کنم که مسی طی این سال‌ها به ثمر رساند و افتخارات زیادی را با خلاقیت و قدرت کتمان ناپذیرش نصیب بارسلونا کرد. تنها کمبود مسی دست نیافتن به جام جهانی با آرژانتین است در حالی که معتقدم نباید او را به‌دلیل قهرمان نشدن در جام جهانی با آرژانتین شماتت کرد، چرا که آرژانتین در دوران قهرمانی با دیه‌گو آرماندو مارادونا موقعیت خاص خود را داشت و اگر تیم فوتبال آرژانتین بخواهد در جام جهانی 2014 برزیل به قهرمانی دست یابد فدراسیون فوتبال این کشور باید ابزار افتخار‌آفرینی را در اختیار مربیان تیم ملی قرار دهد.
خورخه والدانو که علاقه زیادی به رئال مادرید دارد، درباره کریستین رونالدو، مهره تأثیرگذار و گلزن استثنایی این تیم می‌نویسد، او بازیکن بزرگی است که برای تمام بازیکنان جوان یک الگوی تمام عیار محسوب می‌شود. او با پیراهن رئال مادرید در یک فصل 70 گل به‌ثمر رساند و از این نظر فقط با آلفردو دی استیفانو و رائول گونزالس قابل قیاس است، حتی مجبورم اعتراف کنم که غرور و خودخواهی این بازیکن بین عموم مردم به درستی جا نیفتاده است. رونالدو باید خود سعی کند این امر را در میان تماشاگران جا بیندازد، چرا که معتقدم غرور و خودخواهی‌اش برای رئال مادرید بسیار سازنده خواهد بود.
چهارشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۲ - ۱۵:۳۲
نظر شما