خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- طرح مساله درباره مبحثي مشخص با گروهي از متخصصان امر، با پاسخ‌هاي متفاوتي همراه است؛ پاسخ‌هاي متفاوتي كه تنها تفاوت ديدگاه‌هاي متخصصان موجب كثرت آن‌ها مي‌شود، اما تمامي آن‌ها مقصدي يكسان را دنبال مي كنند.
در اين ميان، بررسي و پژوهش، كثرت پاسخ‌ها را به وحدت تبديل مي‌سازد كه از تمامي ابعاد و زوايا مورد تحليل قرار گرفته و هدفي روشن و عاري از هرگونه ابهام را پيش روي قرار مي‌دهد و اين حاصل تفاوت نگرش‌هاي متخصصان است.
دكتر خشايار بديعي، عضو هيات علمي پژوهشكده صنايع رنگ ايران است. وي پس از فارغ التحصيلي از دانشگاه اميركبير در رشته مهندسي شيمي در مقطع دكترا، مدرك فوق دكتراي خود را در اين رشته از كشور سوئد دريافت كرده است. حوزه فعالیت دكتر خشايار بديعي بررسي مسايل و مشكلات مربوط به استفاده رنگ‌ها و پوشش‌ها بر محيط زيست و تحقيق در زمينه‌هاي مربوط به كاهش آثار مخرب مواد شيميايي بر محيط زيست است. همچنين مدل‌سازي آلودگي هوا در محيط‌هاي شهري و صنعتي از فعاليت‌هايي است كه وي به آن مشغول است.
از نظر شما جديدترين مباحث علم شيمی كدامند؟
مباحثی مانند نانوفناوری، محيط زيست، كاتاليست‌ها، زيست فناوری از مباحث جديدی است كه از اهميت ويژه‌ای برخوردارند. از طرفی مبحث مهندسی مخازن كه شامل مدل‌سازی، ازدياد برداشت و تزريق گاز می شود نيز مبحثی نوين است كه به تازگی مورد توجه قرار گرفته است.
به عنوان صاحب‌نظر مهندسی شيمی، سطح علمی و تخصصی دانشگاههای مهندسی كشور را چگونه ارزيابی می‌كنيد؟
با توجه به اهميت و توسعه رشته‌هايی از جمله زيست فناوری، نانوفناوری و در پی آن افزايش گرايش به سمت اين‌گونه رشته‌ها و كاهش درخواست‌های مربوط به بخش‌های فرايندی رشته مهندسی شيمی، می‌توان ادعا كرد كه پيشرفت در زمينه رشته‌های مورد توجه ياد شده با سرعت كمتری صورت می‌پذيرد. البته به تازگی رشته مهندسی نفت و مخازن مورد توجه واقع شده است كه نيرو و انگيزه جديدی برای پيشرفت‌های تخصصی ايجاد كرده است و بايد منتظر نتايج مثبت اين حركت بود.
چه اقداماتی را برای دستيابی به تجربيات دانش پژوهان ساير نقاط دنيا مثمرثمر می‌دانيد؟
مشاركت و حضور محققان كشور در مجامع علمی بين‌المللی، برگزاری دوره‌های آموزشی مشترک با همكاری دانشگاههای مختلف دنيا، برقراری ارتباط ميان دانشگاههای كشور و مراكز تحقيقاتی و صنعتی در كشورهای پيشرفته دنيا و تبادل اطلاعات تخصصی ميان اين مراكز و بهره‌گیری از منابع و کتب به‌روز و معتبر علمی از جمله اقدامات موثر در ارتقای اطلاعات است. متاسفانه وجود نداشتن ارتباط مناسب ميان مراكز آموزشی داخلی و خارجی مشكل اصلی پيشرفت علمی رشته مهندسی شيمی است.
براي حل اين معضلات چه پيشنهادی داريد؟
مشكل اصلی در تعامل ميان دانشگاه و صنعت به نوع نگرش و توانايی‌های هر دو حوزه بستگی دارد. در حالی كه صنعت كشور در مرحله كپی برداری از محصولات خارجی است، دانشگاه‌ها در تلاش برای رسيدن به مرزهای دانش نوين جهانی هستند و بديهی است در چنين وضعیتی كه صنعت كشور توانايی توليد محصولات جديد و رقابت با مراكز صنعتی در كشورهای پيشرفته را ندارد، مراكز دانشگاهی و تحقيقاتی قادر به ارايه خدمات به آن‌ها نيستند.
در هر صورت برای آن‌كه مراكز تحقيقاتی توانايی ارايه خدمات به صنعت كشور را داشته باشند، مراكز صنعتی می‌بايست ارزيابی درستی از جايگاه خود و همچنين پتانسيل‌های موجود در دانشگاه بدست آورند. پس از اين مرحله مراكز صنعتی باید بپذيرند كه هزينه‌های مربوط به تحقيق را بپردازد و همچنين توانايی تحمل عدم موفقيت پروژه‌های تحقيقاتی را (كه هزينه آن‌را پذيرفته‌اند) داشته باشند و بدين ترتيب می‌توانند وارد مرحله جديد توليد محصولات با كيفيت بهتر از محصولات مشابه خود شوند.
به عنوان سخن پاياني، اگر نكته‌ای در زمينه مهندسی شيمی به نظرتان می‌رسد كه ناگفته مانده است، مطرح كنيد.
شايد مطرح کردن اين مطلب به مبحث محيط زيست مرتبط شود اما توجه به مسايل زيست محيطی در رشته‌ای مانند مهندسی شيمی از اهميت زيادی برخوردار است و دروس پايه مربوط به اين مبحث و به طبع آن کتب معتبر این حوزه بايد از پايين‌ترين سطوح تحصيلی رشته مهندسی شيمی مورد توجه قرار گيرد.
عملكرد متخصصان مهندسی شيمی با توجه به نقش پررنگ اين رشته در ابعاد زندگی روزمره و توليد محصولات صنعتی مختلف كه در بسياری از موارد با آلودگی شديد محيط زيست همراه است بايد زير ذره‌بين قوی مسوولان امر، مورد توجه قرار گيرد و با ترويج دانش و كنترل هوشمند داخلی نسبت به رفع و يا به حداقل رساندن آثار مخرب صنايع شيميايی اقدام كرد.
یکشنبه ۱۷ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۴:۳۶
نظر شما