فشارهای خارجی
عوامل تهدیدکننده دیگر در مقابل هدف‌های شاه مجموعه‌ای از عوامل خارجی و عمده‌ترین فشارها از طرف امریکا، بریتانیا و کشورهای عربی بود. پس از کندی، شاه در جهت دوستی با امریکا قدم برمی‌دارد و، با خوش خدمتی به سران آن کشور، سعی می‌کند آن دولت را با تمنّیات خویش هم‌داستان کند. برحسب اتفاق، بنا به دلایلی، امریکا در جهت تأمین منافع خویش، ایجاد کشور با ثبات قدرتمندی چون ایران را ضروری می‌بیند و به ناچار، ژاندارمی ایران را در منطقه خلیج‌فارس می‌پذیرد.
ولی دو وزنه دیگر، یعنی بریتانیا و اعراب، همچنان سرسختی نشان می‌دهند. با وجود این، شاه که به هدف‌های عالی‌تری می‌اندیشد، در صدد بر می‌آید که از طریق مسالمت‌آمیز به دیپلماسی خود تحرک بخشد و از اعمال خشونت دوری جوید، زیرا اولا در طرح او عنصر ثبات و امنیت جایگاه ویژه‌ای داشت که نمی‌بایست خدشه‌ای به آن وارد شود؛ ثانیاً وی روحیه حادثه‌جویی نداشت؛ و ثالثا هرگونه درگیری با کشور خارجی، به عنوان حربه‌ای در دست نیروهای مخالف رژیم در داخل، ثبات کشور را در هم می‌زد و چه بسا باعث نابودی نظام از داخل می‌شد. بنابراین، جلب توجه کشورهای تندرو عرب چون مصر، لیبی، الجزایر و عراق ارزشمند می‌نمود.
صفحه 132/ روند انفصال بحرین از ایران/ علیرضا ذاکر اصفهانی/ شرکت انتشارات علمی و فرهنگی/ چاپ اول/ سال 1391/ 211 صفحه/ 12500 تومان
چهارشنبه ۲۰ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما