عمل نیک، کمال حقیقی

هرچند که احاطه کامل بر کتاب خدا نداریم اما «مالا یُدرَکُ کُلُّه، لا یُترَک کُلُّهُ»؛ آنچه همه‌اش قابل فهم و درک نیست، همه‌اش نیز رها نمی‌شود. اول آنکه معجزه عظیم معراج که نشان‌دهنده اراده خدا و منزلت بخشیدن و بالابردن بنده‌اش است، به نام بنده او، حضرت رسول، حاصل شده است و آنچه منشأ این کمال است، عبادت است، نه سایر صفات انسانی و صفات نبوت که پیامبر (ص) دارا بود. عبادت (پرستش) معنایی متفاوت با عبودیت (بندگی) دارد، عبادت به آزادگی نزدیک‌تر است که منتهای کمال است. عبادت در اصطلاح فقهی، هر عمل نیکو نزد خداست که با قصد تقرب به خدا صورت می‌گیرد. پس عبادت دو رکن دارد؛ اول اینکه کار نزد خدا نیکو باشد. وقتی به مفهوم این فرموده خدا می‌نگریم که «یَا أیُّهَا النَّاسُ أنتُمُ الفُقَرَاءُ إلی اللهِ وَاللهُ هُوَ الغَنِیُّ الحَمِیدُ» در می‌یابیم که عمل نیک نزد خدا عملی نیست که به خدا منفعتی برساند، بلکه عملی است که به خلق نفع حقیقی برساند. انجام دهنده آن کار یا دیگر یا هر دو با هم، منفعتی می‌برند. پس عمل نیکو نزد خداوند، هرچیزی است که انسان را بالا ببرد و کمال حقیقی او را افزون کند.

صفحه18 و 19/ انفاق/ امام موسی صدر/ ترجمه مهدی موسوی‌نژاد/ موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر/ چاپ اول/ سال 1392/ 42 صفحه/ 1500 تومان