رمان «خشم و هیاهو» اثر تحسین شده ویلیام فاکنر، نویسنده برنده جایزه ادبی نوبل را جیمز فرانکو، بازیگر و کارگردان آمریکایی جلو دوربین می برد.-
فرانکو که به عنوان بازیگر، کارگردان و تهیه کننده شناخته شده است، در رشته ادبیات انگلیسی تحصیل کرده و به همین دلیل دستی در نویسندگی نیز دارد.
رمان «خشم و هیاهو» 7 اکتبر 1929 منتشر شد. این کتاب که ناشرش «جاناتان کیپ اند هریسون اسمیت» بود، توسط مالکولم کولی ویرایش شد و بار دیگر در سال 1946 از سوی انتشارات وایکینگ به بازار آمد.
«خشم و هیاهو» چهارمین رمانی است که فاکنر منتشر کرده و آن را با توصیف از زبان چند راوی نوشته است. این رمان از تکنیک جریان سیال ذهن بهره برده و یادآور سبک نویسندگان آغاز قرن بیستم در اروپا چون جیمز جویس و ویرجینیا وولف است. با این حال این اثر فاکنر به سرعت به موفقیت دست نیافت و در سال 1931 که ششمین رمان فاکنر با عنوان «حریم» منتشر شد و داستانی احساساتی بود که فاکنر بعدها اعلام کرد آن را فقط برای کسب درآمد نوشته است، «خشم و هیاهو» دوباره مطرح شد و از نظر تجاری نیز به موفقیت دست یافت. از این زمان فاکنر نقدهای مثبتی برای این کتاب دریافت کرد و رمان شناخته شد.
در سال 1998 «کتابخانه مدرن» این رمان را در فهرست ششم از 100 کتاب برتر انگلیسی زبان قرن بیستم قرار داد.
رمان 336 صفحه ای فاکنر در می سی سی پی می گذرد و بر خانواده کامپسون از اعیان و اشراف جنوب آمریکا تمرکز دارد که تلاش دارند تا از انزوای خانوادگی شان بیرون بیایند و وضعیت در حال ویرانی شان را سروسامانی بدهند.
خصوصیت تکنیکی برجسته «خشم و هیاهو» استفاده از چهار نگاه مختلف در روایت فروپاشی خانواده کامپسون است. از ذهن ناتوان بنجی به ذهن وسواسی کونتین و سپس حرکت به ذهن متفاوت و یا بیاندازه وسواسی جیسون و در آخر نیز به سوی دنیای عینی دیلسی. به این ترتیب خواننده نیز در این رمان، حرکتی از ساده لوحی و معصومیت به سوی روشنگری فزاینده را تجربه می کند.
نخستین رمان فاکنر (۱۸۹۷ - ۱۹۶۲) با عنوان «مواجب بخور و نمیر» در سال 1926 منتشر شد و نوزدهمین و آخرین رمانش در سال مرگش یعنی 1962 با عنوان «چپاولگران» به بازار آمد. اما آثار متعددی از وی پس از درگذشتش به بازار آمدند.
فرانکو مثل فیلم «گور به گور» که با تایید منتقدان روبه رو شد، در نقش یکی از شخصیت های فیلم بازی می کند و فیلمنامه آن را نیز با همکاری مت راجر می نویسد.
او در فیلم «گور به گور» که آن هم تصویری از زندگی سخت مردمان در جنوب آمریکا را تصویر می کرد، برای ارایه روایت های مختلف از زبان شخصیت های رمان، بیشتر فیلم را به صورت دو تصویر موازی در کنار هم فیلمبرداری و تدوین کرده است.
در فیلم «گور به گور» که عنوان انگلیسی آن «وقتی داشتم می مردم» است، فرانکو در نقش دارل باندرین در برابر دوربین ظاهر شده که تلاش دارد تا با برآورده کردن آخرین آرزوی مادرش، او را در گورستان شهر مجاور به خاک بسپارد.
این فیلم ماه پیش برای نخستین بار در جشنواره فیلم کن فرانسه به نمایش درآمد و هنوز اکران عمومی اش آغاز نشده است.
نظر شما