ايبنا - خواندن يك صفحه از يك كتاب را ميتوان چند گونه تعبيركرد؛ چيدن شاخه گلي از يك باغ، چشيدن جرعهاي از اكسير دانايي، لحظهاي همدلي با اهل دل، استشمام رايحهاي ناب، توصيه يك دوست براي دوستي با دوستي مهربان و...
در قسمتی از سؤال پرسشگر مینویسد: وقتی من با زبان خودم میگویم که پیامبر (ص) به علی (ع) گفت: «هرکس من مولا و دوست او هستم علی مولا و دوست اوست»، کجا نص را انکار نکردهام؟! اکنون به سوال سه مرحلهای این قسمت از سؤال توجه فرمایید:
الف ـ هرچند پرسشگر با طرح این اشکال قدیمی، قصد دارد کلمهی مولی را دوست ترجمه کند، اما توجه ندارد که با این کار در واقع شأن پیامبر (ص) را خدشهدار کرده است؛ زیرا کدامین انسان عاقلی است که بتواند بپذیرد وجود والا مقام ایشان، صد و بیست هزار نفر را به مدت سه روز در صحرای سوزان نگه دارند تا اعلان کنند حضرت علی (ع) دوست آنهاست؟!!! پر مسلم است که موضوع دوستی را همه از قبل میدانستند و نه تنها لزومی به بیان آن نبود، بلکه طرح آن به نظر غیرمنطقی میآید!
ب ـ در روایت الفاظ متعددی از قبیل مولی، ولی و خلیفه برای امیرالمؤمنین (ع) به کار رفته است که روشنگر مقام سرپرستی و ولایت ایشان است.
صفحه 49/ گلواژههای هدایت/ ناهید رقابی غلامی/ انتشارات نبأ/ چاپ اول/ سال 1392/ 100صفحه/ 2500 تومان
نظر شما