هرچند انتخابات بیشتر به‌مثابه یک پدیده حوزه سیاست مورد مطالعه قرار می‌گیرد اما از سایر جنبه‌های آن ازجمله جنبه فرهنگی نباید غافل بود. ازاین‌رو انتخابات، میدانی است برای تجمیع همه مطالبات، انتظارات و رویکردهای اهالی فرهنگ که در نظام اسلامی از جایگاه خطیری برخوردار هستند. انقلاب اسلامی ما در سال 1357 بیش از هر چیز صبغه فرهنگی داشته، بنابراین طبیعی است که در رویدادهای مهم و راهبردی چون انتخابات نیز مباحث فرهنگی غالب شود. 

نخبگان فرهنگی، نویسندگان و اهالی قلم، فعالان حوزه نشر، رسانه‌نگاران، معلمان و مربیان، دست‌اندرکاران نظام آموزشی، مبلغان و روحانیون و... کسانی هستند که در موسم انتخابات دغدغه‌های فرهنگی و دینی بسیاری را مطرح نموده و آنها را از کاندیداهایی که به عرصه رقابت‌ها ورود پیدا کرده‌اند دنبال می‌کنند. این امر در آستانه انتخابات مجلس و ریاست جمهوری بیشتر مطرح می‌شود و البته هر مجلس یا دولتی که می‌آید و می‌رود به بخش‌هایی از این مطالبات و کاستی‌ها جامه عمل می‌پوشاند اما برای ارتقای فرهنگ و دانش، باید فعالیت‌ها و سیاستگذاری‌های بسیار گسترده‌تر و جدی‌تری صورت پذیرد. 

این‌روزها که در آستانه یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هستیم به دلیل وجود برخی مشکلات اقتصادی  یا مسائلی که به حوزه سیاست خارجی و دیپلماسی بازمی‌گردد، متاسفانه مباحث فرهنگی یا اساسا دنبال نمی‌شوند و یا کاملا تحت‌الشعاع مباحث سیاسی، اقتصادی و... قرار گرفته‌اند. شایسته است کاندیداهای محترم و یا نخبگانی که در پیرامون ایشان و ستادهای انتخاباتی حضور دارند نسبت به اهمیت و جایگاه خطیر مباحث فرهنگی توجه داشته باشند و به ایشان گوشزد نمایند که هر رشد و توسعه‌ای و یا هر راه‌حلی ریشه در فرهنگ ملی دارد. 

بدیهی است که تنها حاملان و مبلغان فرهنگ عمومی و فرهنگ دینی می‌توانند نسل‌ها و لایه‌های اجتماعی را برای خیزش و تکاپوی ملی دعوت کنند و یا فرهنگ کار و تلاش را در ایشان نهادینه سازند. صبر و مدارا، ایثار، اعتماد عمومی، اخلاق اجتماعی و در یک کلام «سرمایه‌های اجتماعی» را در جامعه ایجاد یا احیا کنند و به واسطه این منابع ارزشمند، یک تمدن یا ملت را به اوج و تعالی برسانند. استادان دانشگاه و نخبگان، نویسندگان و یا کسانی که حتی یک فیلم برای مخاطبان‌جوان می‌سازند، روزنامه‌نگاران، روحانیون و گروه‌های مرجع اجتماعی همه و همه قادرند به‌مثابه «موتور محرک» رشد و پیشرفت ایفای نقش کنند و این مستلزم توجه مدیران و سیاستگذاران ارشد نظام است. 

دولت‌ها می‌آیند و می‌روند و احزاب و تشکل‌های سیاسی نیز ممکن است سال‌ها و دهه‌ها حضور و بروز داشته باشند، اما آنچه که هویت یک ملت را تشکیل می‌دهد و تقریبا دربردارنده عناصر و شاخصه‌های ثابتی است، فرهنگ عمومی یک جامعه و ملت است. به‌تبع حماسه سیاسی ملت ایران که به یاری خداوند سبحان، این هفته رقم خواهد خورد باید این حماسه بیش از هر چیز موجبات رشد و ارتقای فرهنگ و هنر اسلامی‌ـ ایرانی نیز باشد. انتظار همه فعالان حوزه فرهنگ و هنر از دولت آینده همچون سایر دولت‌های پس از انقلاب اسلامی این است که رویکرد فرهنگی را هرگز متاثر از دیدگاه‌های سیاسی یا مسائل اقتصادی و حاشیه‌ای،‌ به انزوا نبرند و از منزلت خطیر آن صیانت کنند. به عبارت بهتر، امید است برآیند حماسه سیاسی 24 خرداد، یک دولت فرهنگی برای نظام اسلامی باشد...