روز
تو سرزده باشی
و من از پس این همه تاریکی برآمده باشم
صبح یعنی این...!
تو اوج گرفته باشی
و در من سایه‌ها
به کوتاه‌ترین حدّ ممکن رسیده باشند
ظهر یعنی این...!
تو خسته شده باشی
لم داده باشی به گُرده‌گاه کوه
و من سیر شده باشم از دیدن دنیا
غروب یعنی این...!
شب است.
صفحه 33/ مومیایی خوشبخت(مجموعه شعر)/ زهرا حیدری/ انتشارات داستان‌سرا/ چاپ اول/ سال 1391/ 64 صفحه/ 3000 تومان
دوشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۲ - ۱۸:۰۰
نظر شما