مجموعه ای از نامه ها که توسط سلینجر نوشته شده اند روشن کننده چهره وی در روزهای اولیه زندگی این نویسنده آمریکایی هستند.-
این نامه ها که بین سال های 1941 تا 1943 نوشته شده اند، توسط کتابخانه و موزه مورگان در اشتراک با نیویورک تایمز فراهم آمده اند. نامه ها به نویسنده ای پر اشتیاق در کانادا به نام مارجری شرد ارسال شده اند و او که داستان های کوتاه سلینجر را در مجله های مختلف آمریکایی خوانده بود، با وی درباره انتشار داستان مکاتبه کرد.
این نامه ها نشان دهنده مرد جوانی هستند که مشابهت های زیادی با هولدن کالفیلد دارد.
به گفته دیکلان کیلی مدیر کتابخانه و موزه مورگان، این نامه ها به طرز شگفت انگیزی سال های اولیه زندگی اجتماعی سلینجر را نشان می دهند.
در یکی از این نامه ها سلینجر 22 ساله از دیدگاه هایش درباره «نخستین داستان هولدن» که در نیویورکر منتشر شده بود، می گوید و می نویسد ویراستارش چنان از این داستان خوشش آمد که از او خواست ادامه ای بر آن بنویسد و سلینجر اضافه می کند: «من هم سعی کردم تا این قصه را ادامه بدهم، اما اگر این نوشته ها فاقد سبک کاری من باشد، آن ها را ول می کنم».
در این مکاتبات می توان دریافت که این کتاب مشهور چگونه خلق شد و سرانجام در سال 1946 در قالب یک کتاب منتشر شد.
سلینجر که سال 2010 در 91 سالگی درگذشت و تا آن زمان به صورتی کاملا مخفیانه زندگی کرد. در نامه ای به سال 1941 در پاسخ به درخواست این دوست مکاتبه ای برای پیشنهادهایی برای نوشتن می نویسد: «به نظر می رسد این غریزه در شما وجود دارد که از عادتهای دختر مدرسه ای های نیویورکی خودداری کنید.» و به او پیشنهاد می کند تا آثارش را برای مجله های کوچک تر ادبی بفرستد و کارش را از اینجا شروع کند.
در یکی دیگر از این نامه ها او با این دختر جوان درباره «گتسبی بزرگ» صحبت کرده و به او پیشنهاد کرده تا این کتاب و کتاب «آخرین سرمایه دار بزرگ» اسکات فیتس جرالد را بخواند.
شرد اکنون 95 ساله است و در خانه سالمندان زندگی می کند. او این نامه ها را در یک جعبه کفش نگاه می داشت و پس از این که به افزایش هزینه های نگهداری اش پی برد، تصمیم گرفت تا این نامه ها را به موزه و کتابخانه مورگان تحویل بدهد. وی پس از این نامه نگاری ها ازدواج کرد و تمام عمرش به عنوان یک زن خانه دار زندگی کرد و هرگز اثری را به چاپ نرساند.
سلینجر در مجموع 9 نامه در مدت دو سال برای این دختر جوان فرستاد.
نظر شما