اناشید صوفیه
در این جلسه ابتدا بر روی نام تواشیح صحبت شد و اینکه آیا می‌توان این نام را در ایران تغییر داد یا خیر؟ برخی از حضّار کلمه سرود ملی و برخی کلمه تأویب (از اَوَّبَ) که در قرآن کریم آمده و آن همنوایی کوهها و پرندگان با داوود نبی(ع) بوده است را پیشنهاد کردند که البته این اسمها مورد استقبال جمع قرار نگرفت.
آنگاه در مورد اناشید صوفیه و اغنیه دینی بحث به میان آمد و از آنجا که در هر دو، استعمال آلات موسیقی وجود دارد (در انشوده صوفیه گاهی و در اغنیه دینی همیشه) نسبت به فرق آنها مناقشه صورت گرفت.
نتیجه بحث چنین شد که: در اناشید صوفیه، مضامین عرفانی و اذکاری که صبغه درویشی دارند با سبکی مخصوص و حالی که معمولاً در حلقه درویشان دیده می‌شود، خوانده می‌گردد، این اشعار و مضامین معمولاً گرم و پرشور بوده با آهنگهایی عرضه می‌شوند که فراز و نشیب جذاب داشته از ضرب‌آهنگهای فوق‌العاده برخوردارند و لذا خواننده و مستمع را به وجد می‌آورند و این وجد و شور هر لحظه بیشتر می‌شود.
صفحه 45/ سه‌شنبه‌ها/ دکتر امیرمحمود کاشفی/ انتشارات مرکز طبع و نشر قرآن جمهوری اسلامی ایران/ چاپ اول/ سال 1391/ 136 صفحه/ 4000 تومان
پنجشنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما