امامت منصوصی
نصوص و دلایل امامت: نص و تعیین الهی، به اعتقاد شیعه از جمله شروط اساسی و ضروری برای اثبات امامت هر امامی است. این نص درباره امام حسین(ع) نیز به طرق مختلف وارد شده است. از آن جمله: حدیث مشهور پیامبر اکرم (ص) که بر امامت آن حضرت دلالت دارد. افزون بر این، احادیثی از پیامبر اکرم (ص) رسیده است که در آنها به تعداد امامان و امامت امیرالمومنین علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و نه تن از فرزندان امام حسین (ع) تصریح شده است. برای مثال: خداوند عزوجلّ با زبان پیامبر به آفریدگانش راجع به امامت علی بن ابی‌طالب (ع)، امام حسن و امام حسین (ع) و برگزیدگان فرزندان حسین (ع) که نخستین آن علی بن الحسین (ع) و آخرین ایشان حضرت مهدی (عج) است و سپس درباره امامانی که در میانه این دو قرار دارند، سفارش فرمود.
دلیل دیگر، وصیت امام حسن (ع) درباره جانشینی امام حسین (ع) پس از وی و سفارش به محمدبن حنفیه به پیروی از آن حضرت است. او فرمود: ای محمد! پس از من مقام امامت ویژه حسین است. این خلعت مقدس را خدا بر اندامش پوشانیده و آنچنان که پیامبر اکرم (ص)، پدرم علی را برگزید و ایشان نیز مرا، من نیز مأمورم که حسین را به عنوان وصی خود برگزینم. شیخ مفید بر آن است که با توجه به ادله مذکور، امامت امام حسین(ع) ثابت و قطعی است. اگرچه آن حضرت به سبب تقیه و التزام به صلح و ترک مخاصمه، آشکارا به امامت خود دعوت نکرد، اما پس از مرگ معاویه و اتمام دوره ترک مخاصمه، امامت را علنی کرد.
صفحات 217 و 218/ شهیدان جاوید/ دکتر مرضیه محمدزاده/ انتشارات بصیرت/ چاپ اول/ سال 1391/ 567 صفحه/ 22000 تومان
دوشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما