انسان محوری در برابر خدامحوری
در بسیاری از جریانات جدید معنوی نام خدا به میان می‌آید. به این معنا در این گرایش‌ها وجود خدا مفروض دانسته شده، لکن مسأله بر سر میزان دخالت او در امور انسانی است. خدای اینگونه عرفان‌ها حقیقتی است فاقد اختیار، اراده و قدرت دخالت در جهان. بدین‌سان که اختیار، اراده و قدرت مطلق از آن انسان‌هاست. این بیانات تداعی‌کننده مفهوم فلسفی اومانیسم است که در مغرب زمین شهرت یافته است.
هرچند که رگه‌هایی از معنا و مفهوم اومانیسم در آموزه‌های مذهبی مشرق زمین نیز یافت می‌شود. برای مثال در مکتوبات مقدس هندوها، ستایش‌هایی که در وصف برهمن آمده، برای آتمن نیز بیان شده است. اما شکی نیست که تبلور این نهضت فکری، در غرب جدید رقم خورد و در آنجا بالیدن گرفت. بسیاری از گرایشات نوپدید معنوی بر کلمه «خود» تأکید دارند و این به دلیل مرکزیت انسان در اندیشه آن‌هاست.
صفحه 90/ آسیب‌شناسی عرفان‌های نوظهور/ حمیدرضا مظاهری سیف، حمزه شریفی دوست، محمدحسین کیانی/ انتشارات صهبای یقین/ چاپ اول/ سال 1391/ 216 صفحه/ 5000 تومان
شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما