مجموعهای از نامهها، نوارهای صدا، عکسها و نیز آثار به جای مانده از یک رابطه دوستی 24 ساله بین رابرت فراست شاعرسرشناس آمریکایی و دوست وی که خاخامی یهودی بود، به مناسبت پنجاهمین سالگرد درگذشت فراست، در معرض دید عموم قرار گرفت.-
این نویسنده که چهار بار جایزه پولیتزر را دریافت کرده، بحثها و گفتوگوهای زیادی درباره مذهب و انجیل ایراد کرده بود.
این شاعر برجسته از زمانی که 19 سال داشت اشعارش را در مجلهای محلی منتشر کرد و پس از ورود به دانشگاه هاروارد، سردبیر بولتن آنجا شد اما خیلی زود با روی تیره زندگی روبه رو شد و در مدتی کوتاه، پسر و مادرش را از دست داد. در مهاجرت به انگلیس، کتاب «خواست کودک» او توجه همگان را برانگیخت و وی را در شمار شاعرانی چون ازرا پاوند و هیلدا دولیتل قرار داد. او در بازگشت به آمریکا در سال ۱۹۲۴ نخستین جایزه پولیتزرش را دریافت کرد و از دانشگاه ییل و کالج میدلبری به مدرک افتخاری نائل آمد. چهارمین جایزه پولیتزر او در سال 1942 به وی اهدا شد و مجلس سنای آمریکا روز تولد او را به عنوان روز یادبودِ فراست تصویب کرد.
فراست 29 ژانویه 1963 در بوستون و در حالی که 88 سال داشت درگذشت. او شخصیتی عمیقا مذهبی داشت و این باور را در اشعارش نیز به زیبایی عیان می کرد. شعرهای فراست با غنای معنایی و حقیقت زندگی و انسان و سر انجام هستی گره میخورد. این شعرها همه از وزن و قافیه برخوردارند و بیشترشان در بندهای آغازین، خواننده را به دیدن منظرهای فرا میخوانند و در بندهای پایانی نتیجهای فلسفی را به وی پیشکش میدارند.
نمایشگاه یادگاریهای فراست تا 29 مارس به کار خود ادامه میدهد.
نظر شما