نهایت سلوک 

اما شیخ علوان در این که سلوک در دنیا پایانی دارد یا خیر، معتقد است سلوک هرگز منقطع نمی‌گردد، چرا که انسان هر اندازه هم که صاحب فضایل و خصایص پسندیده باشد، باز هم به طور مطلق از لوازم بشری منسلخ نمی‌گردد، تا متصف به اوصاف ربوبی و الوهی شود. همواره عبد است و رب همواره رب. افراد بشر در تجرید از لوازم بشریت متفاوتند. هر آن کس مجردتر باشد، به خدا نزدیک‌تر، به فنا مایل‌تر و به بقا مشتاق‌تر است. اما سلوک چنین افرادی نیز پایان‌پذیرفتنی نیست. به عنوان نمونه حضرت عیسی علیه‌السلام که از جنس بشر بود و در عین حال قدر و منزلتش نزد خداوند آن قدر بالا بود که به یاری خداوند توانست کارهایی انجام دهد که سایر انبیا قادر به انجام آن نبودند. از نظر نخجوانی، و براساس سخنی از رسول اکرم(ص) بوستان غیب و محل نزول فتوحات غیبی که همانا بالاترین مراتب ارباب توحید است، همان فردوس یا میانه‌ی بهشت است که سیر و سلوک به آن جا منتهی می‌شود و پس از آن سلوک در آن است، نه به سمت آن.

صفحات 67 و 68/ نخجوانی و تفسیر الفواتح الإهیة/ زهرا شفاعی/ انتشارات خانه کتاب/ چاپ اول/ سال 1391/ 132 صفحه/ 3500 تومان