بارگاه حسن و سلطنت جمال وصفی درخور مقام را شاید، چه رسد که آن «خوش‌تر ز حسن» نیز باشد.
در نسبت به آن منزل اعلا هر آنچه «می‌آید» باید عالی‌ترین حکمت و والاترین شور و احساس را بنمایاند.
وصف مقام «خوش‌تر ز حسن» معصومین (ع) بینشی دانا، شوری والا و سخن و مجلسی آراسته می‌طلبد.
صد افسوس و هزاران نیز، که این مهم همواره مورد غفلت بوده و هست و هیچ کوشش و جوشش درخوری برای آنچه که باور خود می‌پنداریم، نمی‌نماییم.
بررسی آثار و اشعار کم‌نظیر، پرمحتوا، غنی و در عین حال انگشت‌شمار، آن هم متروک مانده، تازه ما را به خود می‌آورد که: به راستی این گونه هم می‌تواند باشد و این چنین نیز سخن می‌توان گفتن!
امروزه مراثی و مدایح بسیار و مجالس و هیئات پرشور و حالی را می‌توان یافت اما اینها زمانی پشتوانه فرهنگ و اعتقادات ما خواهند بود که از محتوای پربار و خصوصاً بعد زیباشناختی آراسته‌ای برخوردار باشند. این دو مهم نه تنها مجلس مدح و مرثیه ائمه (ع) را آراسته می‌نمایند بلکه روح، جان، اندیشه و خلق را هم پیراسته می‌سازند.
صفحات 3 و 4/ آتشکده نیّر/ میرزا محمدتقی حجت‌الاسلام/ انتشارات موسسه فرهنگی مطالعاتی شمس الشموس/ چاپ اول/ سال 1391/ 320 صفحه/ 6900 تومان
نظر شما