ايبنا - خواندن يك صفحه از يك كتاب را ميتوان چند گونه تعبيركرد؛ چيدن شاخه گلي از يك باغ، چشيدن جرعهاي از اكسير دانايي، لحظهاي همدلي با اهل دل، استشمام رايحهاي ناب، توصيه يك دوست براي دوستي با دوستي مهربان و...
فعل إعتداء به معنای پا فراگذاشتن و تجاوز از حدّ میباشد. به آسانی میتوان دریافت که این واژه و واژه ظلم در حوزه وسیعی از معانی خود متوازی و همانند یکدیگرند. چنانچه برخی از مفسرّین این دو واژه را نظیر یکدیگر دانستهاند. در موارد بسیاری کلمه إعتداء به مثابه مترادف تام و تامِ ظلم عمل میکند. این وابستگی معنایی میان ظُلم و إعتدی را میتوان در مثال زیر روشن ساخت. در سوره مائده آیه 106 و 107 در دستور گواه و شهادت دادن آمده است و برای به کار بردن به وسیله افرادی است که به عنوان شاهد شرعی در مسائل مربوط به ارث مال حضور مییابند به وضوح گفته میشود که ظلم نتیجه و انبعاث از تعدّی است.
آیه یاده شده چنین است:
(... فیقسمان بالله لشهادتنا احق من شهادتهما و ما اعتدینا انا اذا لمن الظالمین)
(... و آن دو به خدا سوگند یاد میکنند که گواهی ما قطعاً از گواهی آن دو درستتر است و [از حق] تعدّی نکردهایم، چرا که [اگر چنین کنیم] از ستمکاران خواهیم بود)
صفحه 96/ حوزههای معنایی صراط در بیان قرآن کریم/ سید مهدی شهیدی/ انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 240 صفحه/ 4000 تومان
نظر شما