اباصلت در مرو
از آنجایی که اباصلت هروی در طلب علم، معروف و مشهور بوده و از خرمن علم و دانش هر دانشمندی که در جغرافیای آن روزِ کشور پهناور اسلامی وجود داشت، خوشه‌ای چیده است و در نوع خودش، یک عالم، محقق، فقیه و حافظ حدیث محسوب می‌شد، با این حال، وقتی با دریای متلاطم علمی امام (ع) روبه‌رو می‌شود، می‌بیند درک عمق این اقیانوس مواج، در توان بشر عادی و معمولی نیست و جنس این علم، با همه علوم متداول بشری فرق دارد، چنان خود را در برابر عظمت امام، کوچک و حقیر احساس می‌کند که یکباره تمام آموخته‌هایش را به فراموشی سپرده و از نو، مانند کودک نوآموز، برای کسب تحصیل علوم در ساحت مقدس رضوی، زانو به زمین زده و کمر را برای خدمت‌گزاری افتخاری به آن قطب عالم امکان می‌بندد و مراد و مقصودش را در وی، می‌یابد؛ لذا در طول سه سالی که حضرت در مرو تشریف دارد، شب و روز از محضرش، کسب فیض کرده و لحظه‌ای از وی جدا نمی‌شود و در تمام جلسات علمی و مناظره با مکاتب مختلف، همراه حضرت می‌باشد و در هر مجلس و محفلی، زبان به تعریف و توصیف وی می‌گشاید و از بردن نام مبارک وی و آبای گرامی‌اش لذت می‌برد، به همین دلیل، شاید نتوان حدیثی پیدا کرد که وی از امام نقل کند و سند حدیث را به طور مسلسل و مستند، به رسول‌خدا نرساند؛ از این رو، امام هم وقتی اخلاص و عشق اباصلت را مشاهده می‌کند، به وی لطف کرده، به خودش نزدیک می‌کند؛ تا آن جا که سرّی‌ترین اسرار خود را با وی در میان می‌گذارد و به احترام وی، همیشه او را، با کنیه (اباصلت) خطاب می‌نماید.
صفحات 225 و 226/ پژوهشی درباره اباصلت هروی(مذهب و شخصیت)/ سیدحبیب‌الله حسینی/ انتشارات بوستان کتاب/ چاپ دوم/ سال 1391/ 408 صفحه/ 8000 تومان
چهارشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما