استدلال اول ـ برهان تبدیل اضداد
اولین استدلال سقراط به این شرح است. ما در جهان شاهد پدید آمدن اضداد از یکدیگر هستیم: زشت از زیبا و زیبا از زشت، بزرگ از کوچک و کوچک از بزرگ، بد از خوب و خوب از بد، علاوه بر این، در هر یک از این موارد فرایندی وجود دارد که طی آن چیزی به ضد خود تبدیل می‌شود. به عنوان مثال اگر کوچک و بزرگ را در نظر بگیریم، فرایندی به نام کوچک‌شدن و فرایندی به نام بزرگ‌شدن وجود دارد که از طریق آن شیء کوچک بزرگ و یا شیء بزرگ کوچک می‌شود. پس از قبول این فرض، نکته بعدی این است که مرگ و زندگی ضد هم هستند، و بنابراین مردگان از زندگان و زندگان از مردگان پدید می‌‌آیند. فرایند تبدیل زندگان به مردگان واضح است، چرا که ما واضحاً شاهد مرگ موجودات زنده هستیم. اما اگر فرایند این طرف معادله به واقع اتفاق می‌افتد، فرایند مقابل آن یعنی تبدیل مردگان به زندگان نیز لاجرم باید وجود داشته باشد. دلیل آن هم این است که اگر فقط یک طرف فرایند تحقق داشته باشد، نهایتا، همه موجودات زنده خواهند مرد و سیکل مرگ و حیات نمی‌تواند ادامه پیدا کند. به این ترتیب از آنجایی که در جهان شاهد پروسه مرگ هستیم ناچار باید پروسه احیا مجدد نیز وجود داشته باشد. نتیجه‌ای که سقراط از این استدلال می‌گیرد این است که نفوس زندگان باید قبل از تولد وجود داشته باشند تا بتوانند در قالب بدن درآمده و زنده شوند، و اگر این نفوس از قبل وجود داشته‌اند، قاعدتاً باید بعد از مرگ هم به وجود خود ادامه دهند.
صفحات 179 و 180/ حکمت و حیرت(مروری بر داستان محاکمه و مرگ سقراط)/ محمد آزاده/ انتشارات نگاه معاصر/ چاپ اول/ سال 1391/ 208 صفحه/ 6300 تومان
شنبه ۴ آذر ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما