شاید ستاره می‌داند
تحمل شب را پنجره آموخته است
که از پس تهدید تیرگی
بشارت امید را به اشارتی
با شوکران یأس می‌آمیزد
ستاره‌ای که به رغم حضور اندک خود
مساحتی به وسعت هستی دارد
با قصرهای تو به توی تقدیر،
که سرداب‌هایشان
آکنده از شراب کهن سال عاشقی است
تحمل شب را،
که دیرگاهی‌ست
سهم من و پنجره
از تکامل هستی است
کدام مرده‌ی خورشید
پاداش خواهد بود
شاید ستاره می‌داند!
صفحات 46 و 47/ آذرخش (مجموعه شعر)/ محمد کریم مبشری‌نیا/ نشر داستان/ چاپ اول/ سال 1391/ 88 صفحه/ 4500 تومان
شنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما