بدرطالعی درباره این مجموعه شعر به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: این مجموعه 45 قطعه از سپید سروده‌های من از دهه 40 تا دهه 80 را شامل می‌شود که با موضوعات مختلف و متنوعی چون طبیعت، عشق، مرگ و اجتماع سروده شده‌اند.

وی درباره انگیزه‌اش از چاپ این مجموعه با توجه به وقفه طولانی میان آغاز فعالیتش در عرصه شعر و چاپ سروده‌هایش توضیح داد: به موازات شعر در حوزه داستان نیز فعالیت داشته‌ و آثاری را نوشته‌ام که از من به چاپ رسیده است، اما در این دوران شعرهایم به صورت پراکنده در برخی از نشریات به چاپ رسید. یکی از دلایل این امر این بود که می‌خواستم شعرم از امضای دیگر شاعران دور باشد.

این شاعر ادامه داد: در حقیقت ترجیح می‌دادم پس از کسب تجربه‌های بیشتر در عرصه شعر و رسیدن به زبان شعری ویژه خودم که از شعر شاعران پیش از من چون احمد شاملو، فروغ فرخ‌زاد یا مهدی اخوان‌ثالث متاثر نبود، به چاپ یک مجموعه شعر اقدام کنم.

وی درباره نحوه گزینش و ارایه سروده‌هایش در این مجموعه اظهار کرد: تمامی این سروده‌ها بدون ذکر تاریخ سرایش در کتاب ارایه شده‌اند، اما به‌طور کلی این شعرها تاریخ 40 ساله‌ای هستند و مخاطب با خواندن آن‌ها خود سیر تحول تاریخی را در شعرها درک می‌کند.

بدرطالعی از این مساله به عنوان یکی از ویژگی‌های مجموعه شعرش یاد و تصریح کرد: گذشتن از زمان یکی از ویژگی‌های شعرهای این مجموعه است. برای مثال 10 شعر نخست این دفتر حال و هوای متفاوت با دیگر اشعار این مجموعه دارد.

وی درباره دیگر ویژگی‌های اشعارش توضیح داد: به‌طور کلی تغییر و تحولاتی که در زبان و ساختار شعری شاعران معاصر از گذشته تا امروز، یعنی شاعران دهه 40 و 50 تا شاعران نسل جدید، دیده می‌شود، در این کتاب و به‌طور کلی در سروده‌های من خودش را نشان داده است.

این شاعر افزود: از سوی دیگر سعی کرده‌ام ویژگی‌هایی که شاعرانی چون محمدرضا شفیعی‌کدکنی و مفتون امینی برای شعر امروز برشمرده‌اند همواره در شعرهایم لحاظ کنم.

وی در پایان و درباره دیگر مجموعه شعرش گفت: هنگامی که این کتاب را منتشر می‌کردم به دوستان شاعرم می‌گفتم که این دفتر نخستین و آخرین مجموعه شعر من خواهد بود، که با مخالفت آن‌ها نسبت به این موضوع روبه‌رو می شدم. اکنون به این نتیجه رسیده‌ام از آن‌جا که من همچنان شعر می‌سرایم، بنابراین اگر تعداد آن‌ها قابل توجه باشد، دیگر سروده‌هایم را نیز آماده انتشار می‌کنم.

محمود بدرطالعی متولد یک فروردین 1328، شاعر و نویسنده است. 

کتاب‌های «ساتل میش» (1356)، «بمباران» (1371)، «در تاریکی» (1375)، «گفتم بهار آید و عیشی بکنیم»‌ (1377)، «دایره‌های آبی» (1386) و «چه روزی چه آفتابی» (1382) از آثار منتشر شده این نویسنده در حوزه داستان هستند.

نخستین دفتر شعر بدرطالعی با عنوان «اشاره‌ها» در 70 صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت دو هزار و 500 تومان از سوی نشر مدبران منتشر و راهی بازار کتاب شده است.