نقد سندی
این روایت از دو جهت ایراد دارد: نخست، از نظر سندی است که بر فرض صحت سند آن، روایتی شاذ است؛ زیرا این روایت تنها از ابوبکر نقل شده و هیچ‌یک از صحابه چنین مطلبی را از پیامبر (ص) نشنیده و نقل نکرده‌اند. این بدان معنا نیست که در منابع تاریخی و حدیثی اهل سنت از دیگر صحابه چنین مطلبی از پیامبر (ص) نقل نشده است، بلکه از علی (ع)، عمر، عثمان، زبیر، عباس بن عبدالمطلب این روایات گزارش شده ولی مسلم است که برخی از این افراد یا در حقیقت این روایت را از ابوبکر گرفته‌اند و به اصطلاح مرسل است و یا از برخی قابل قبول نیست، زیرا معارض با اخبار مسلم دیگر است.
اولاً این روایت نمی‌تواند از امیرالمؤمنین (ع) صادر شده باشد؛ زیرا خود آن حضرت در برابر این حدیث ساختگی و برای اثبات مدعای حضرت فاطمه (ع) بر ضد ابوبکر شهادت داد. چون امیر‌المومنین نمی‌تواند چنین روایتی را که مخالف صریح قران است از زبان رسول خدا (ص) نقل کرده باشد. ثانیاً به تصریح عمر، علی(ع) و عباس، خلیفه اول را آشکارا دروغگوی گنهکار خوانده‌اند.
صفحه 208 / زبیریان و تدوین سیره نبوی(ص)/ محمدرضا هدایت‌پناه/ انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه/ چاپ اول/ سال 1391/ 500 صفحه/ 7900 تومان
دوشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما