چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۱ - ۱۴:۱۶
هدف عرفان‌‌های نوظهور، بی‌ارزش جلوه‌دادن اعتقادات دینی است

نویسنده کتاب «تاملی در عرفان‌های نوظهور شرقی» یکی از آسیب‌های این عرفان‌ها را ترویج معنویت‌هایی دانست که پایه‌های عمیقی ندارند و گفت: این عرفان‌ها معتقدان به ادیان آسمانی را به سوی گزینشی عمل کردن سوق می‌دهند.-

حجت‌الاسلام ابوالقاسم جعفری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با اشاره به این که کتابش در مراحل بازنگری پیش از چاپ قرار دارد، اظهار کرد: متن این اثر را با مقدمه‌ای درباره آیین هندو و ادیان این سرزمین آغاز کرده‌ام. بررسی عرفان‌های هندی و مقایسه آن‌ها با عرفان‌های اسلامی از دیگر مطالب این نوشتارند.

وی با بیان این که یکی از نقاط عطف این اثر بررسی جنبش‌های نوپدید عرفانی در هندوستان و غرب است، گفت: در این بخش جنبش‌هایی را ارزیابی کرده‌ام که ریشه شرقی دارند و در فضای ایران نیز اثرگذار بوده‌اند.

عضو هيات علمي دانشگاه اديان و مذاهب یادآور شد: در نگارش کتاب «تاملی در عرفان‌های نوظهور شرقی» کوشیده‌ام تنها به معرفی صرف این آیین‌ها نپردازم بلکه نقدی قابل درک و ملموس ویژه مخاطبان اصلی‌ام که دانشجویان و علاقه‌مندان به آگاهی از عرفان‌های نوپدیدند، ارایه کنم.

جعفری در پاسخ به این سوال که «ترویج عرفان‌های نوظهور چه آسیب‌هایی در پی دارد و چرا باید با این نحله‌های فکری به مقابله بپردازیم؟» عنوان کرد: وقتی عرفان‌های هندو به غرب راه یافتند، به مرور زمان پایه‌های دینی و عقیدتی مردم غرب را سست کردند و اکنون مردم آن سامان به جای دین ـ چه دین مسیحیت یا هندو ـ به نوعی از معنویت روی آورده‌اند که پایه‌های عمیقی ندارد؛ معنویتی که نیازهای زودگذر و کوتاه‌مدت این افراد را پاسخ می‌گویند. البته این عرفان‌ها که تاحدی به سرزمین ما نیز وارد شده‌اند، با توسعه و گسترش خود می‌توانند پایه‌های دینی و اعتقادی جوانان را سست کنند. این امر به جوانان اجازه نمی‌‌دهد که دیگر برای ارزش‌های دین و آخرت خود کار کنند و ذهن آن‌ها را به مطالب غیرواقعی می‌کشاند.

وی افزود: این عرفان‌ها بخشی از دین را انتخاب می‌کنند که حالت‌های موقتی داشته باشد؛ به عنوان مثال به جای اعتقاد به آخرت، اعتقاد به تناسخ را جایگزین می‌کنند.
 
این محقق حوزه آیین تبتی و هندو، اعتقاد به اوتار به جای خدا را از دیگر آموزه‌های عرفان‌های نوظهور شرقی به‌ویژه در مکاتب هندی توصیف کرد و گفت: این عرفان‌ها با ادبیات خاصی را میان پیروان خود رواج می‌دهند و یک سری از معجزات را به خود منسوب می‌کنند و معتقدند هر فردی پس از مدتی ریاضت کشیدن می‌تواند ادعای خدایی کند. 

جعفری با اشاره به بخشی از اعتقاداتی که این عرفان‌ها به ترویجشان می‌پردازند، اظهار کرد: یکی از بخش‌های کتاب مقدس هندوها «پورانه» نام دارد، آن‌ها در این بخش به پیروان خود می‌آموزند که هرکسی می‌تواند پس از تحمل ریاضت‌هایی «آواتار» باشد و ادعای خدایی کند. همان‌گونه که «سای‌بابا»(او یکی از افرادی بود که خود را قدیسی روحانی و خدمتگزار معرفی می‌کرد) به پیروان خود می‌گفت که من خدا شده‌ام و تفاوتم با شما در این است که شما نمی‌دانید خدا شده‌اید...!

پیش‌بینی می‌شود کتاب «تاملی در عرفان‌های نوظهور شرقی» را موسسه بهداشت معنوی تا سه ماه آینده روانه بازار نشر کند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها