شادنه
شادَنَج: حجر الدّم به عربي و به پارسي شادنه گويند. چون شسته او را به سفيده تخم‌مرغ در چشم چكانند، قرحه را نفع دهد و خشونت اجفان و ورم آن را دفع كند و سوزش چشم را سودمند آيد؛ و چون به آب انار ترش بياشامند، قي‌الدّم و نفث الدّم را سودمند آيد؛ و طريق شستن او اين است كه شادنج را كوفته و بيخته، به آب خمير كنند و صلايه سازند تا همچون مسكه شود. پس در خريطه كرباس كرده، اندك‌اندك آب ريزند و به دست بمالند تا آن چه لطيف باشد، همراه آب از خريطه بيرون آيد، و آن چه كثيف بود، هم در خريطه بماند. پس در كاسه چيني كنند و بگذارند تا به ته نشيند. پس آبش را به آهستگي بريزند و باز سر كاسه را به كاغذ پوشكي كرده و در سايه و يا آفتاب گذارند تا خشك شود. پس بار ديگر صلايه كرده، به حرير بگذارند و نگاه دارند؛ و جميع چيزهايي را كه حجريّتي است، به همين دستور بشويند. مضر است به معده و احشاء و مصلحش عصاره زرشك، و بدلش حجر مغناطيس محرق، و چون حجر مغناطيس را بسوزانند، بهتر است.
صفحه 143/ رياض الأدويه / يوسف بن محمّد بن يوسفي هروي/ انتشارات سفير اردهال/ چاپ اول / سال 1391/ 248 صفحه/ 6000 تومان
چهارشنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما