علي عليدوست قزويني و بیژن کیانی اتفاق نظر دارند كه وضعیت نگارش كتاب از زندگي جانبازان رضايتبخش نيست و نوشتن اين آثار نيازمند تحقيق و درك درست از زندگي اين قهرمانان در دورههاي دفاع مقدس و پس از آن و حمایت نهادهاي فرهنگي است./
خاطراتي كه به گفته علي عليدوست قزويني، آزاده اهل قلم، وقتي توسط خود جانباز نوشته ميشوند حتما متفاوتتر خواهند بود. وي معتقد است: نويسنده جانباز صحنههای انقلاب اسلامی یا دفاع مقدس را از نزديك ديده و به دليل درك مستقیم از ماجراها، حوادث را با جزیيات بيان ميكند. همچنین بيان حالات روحي و نجواهاي دروني باعث ميشود تا درك درستی از ماجراها نوشته شود.
وي ادامه می دهد: درحالي كه يك نويسنده وقتي ميخواهد برای كتابي با موضوع جانبازان قلم بزند بايد اطلاعات بسياري را جمعآوري و به نوعي با حال و هواي آنان در روزهاي جنگ و زندگي بعد از جنگ آنان ارتباط برقرار کند.
عليدوست قزويني معتقد است: نويسنده اين نوع كتابها بايد يك محقق مردمشناس باشد و روزها و ساعتهاي بسياري را كنار جانبازان سپري كند تا به درك درستي از اين افراد برسد. زيرا نوشتن از زندگي اين افراد مانند نوشتن داستان كوتاه یا بلند و حتي يك رمان از زندگي شهيد نيست كه تنها به گفتههاي ديگران اكتفا شود.
وي می گوید: لايههاي زيرين زندگي اين افراد و نگاه فرزندانشان به جامعه و آنان به عنوان پدراني كه تا ديروز به عنوان قهرمان بر روي دو پای خود ميايستادند يا همسر يك جانباز كه تفاوتهاي بسياري با همسر يك شهيد دارد، بايد در آثار مورد بحث قرار گيرند.
عليدوست قزويني گفت: متاسفانه در برخي از آثار نگاه مولف به خاطرات جانباز يا آزاده جنگ سايه مياندازد و حقايق را به گونه ديگري به تصوير ميكشد. نخستين وظيفه مولف در ثبت خاطرات راوي، امانتداري است چون كم توجهي به این مساله باعث ميشود تا جانبازاني كه توانايي نگارش خاطرات خود را ندارند از بيان آنها دلسرد شوند.
بيژن كياني كه خود جانباز و مولف خاطرات جنگ است نیز گفت: نويسنده جانباز به دليل دغدغههاي خود احاطه بيشتري بر مفاهيم و انتقال آنها به مخاطب دارد اما اين موضوع منافاتي با كار ديگر مولفان ندارد به شرطي كه كتاب را با تحقيق و اطلاعات درست بنويسند.
وي كمبود كتابهایی درباره جانبازان را به دو موضوع وابسته می داند و می افزاید: بيشتر اين جانبازان تكنيك و قلم نگارش خاطرات خود را ندارند به همين دليل بسياري از خاطرات آنان ناگفته ميمانند و مساله دوم آن است كه نهاد يا موسسههاي فرهنگي دغدغه كمتري به ثبت خاطرات اين افراد از خود نشان ميدهند.
كياني با تاكيد بر اينكه وضعيت كتابهاي نوشته شده درباره جانبازان رضايت بخش نيست، می گوید: متوليان امور فرهنگي مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي يا بنياد شهيد و امور ايثارگران ميتوانند در اين زمينه پيشگام شوند زيرا بسياري از اين افراد به دليل تاثیر جراحات ناشی از جنگ، به مرور از ميان ما ميروند.
وي درباره تشويق جانبازان به نوشتن خاطرات خود می افزاید: دوستانم را به بيان خاطراتشان تشويق كردهام. اين خاطرات بيشتر به صورت موضوعي توسط انتشارات پيامآزادگان ثبت شدهاند اما كتابي به صورت مستقل كه از ابتدا تا انتها به يك فرد اختصاص داشته باشد، خیلی کم است. البته اين خاطرات به جانبازان آزاده اختصاص دارند و ديگر جانبازان را شامل نميشوند.
نظر شما