مهدی درم‌‌نثاری، کارشناس ارشد علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی استان آذربایجان شرقی، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با بیان این مطلب اظهار کرد: با توجه به آموزه‌های دینی ما، عمل به وظایف شرعی باید در وقت خود و به دقت و با عشقی الهی انجام شود. به عنوان مثال، در وقت فراغت نماز نمی‌خوانیم بلکه برترين اعمال و وظایف ما همان نماز است. بنابراين، اگر کتابخوانی و مطالعه وظیفه‌ای شرعی است، باید به آن در زمانی مشخص پرداخته شود.
وی ادامه داد: از بُعد توسعه ملی نیز همه ما در این فرایند نقش داریم و مسوولیم و کوتاهی در این زمینه خسارت‌های فردی و اجتماعی فراوانی را به بار خواهد آورد. بنابراین، اگر کتابخوانی وظیفه‌ای ملی است، هیچ کوتاهی در این زمینه، هم از جنبه عرضه و هم از جنبه تقاضا پذیرفتنی نیست.
این کارشناس با بیان این‌که نگاه تبلیغی و حتی شعاري در این حوزه می‌تواند نتیجه برعکس ببار آورد، گفت: یکی از آسیب‌های وارد بر تبلیغات کتابخوانی در جامعه، بيان این شعار است که کتاب، کتابخوانی و مطالعه از گستره زندگی روزمره خارج مي‌كند و آن را در بازه اوقات فراغت قرار می‌دهد.
درم‌‌نثاری با اشاره به دو توصیه که در این حوزه می‌تواند نتیجه‌بخش باشد، بیان کرد: در مرحله نخست، برنامه‌ریزی‌ها قرار دارند که شامل مدیریت، آموزش و تبلیغاتند. اين برنامه‌ریزی‌ها باید به گونه‌ای باشند که به معنای واقعی ارزش و چرایی کتابخوانی و مطالعه را به افرادی که مطالعه نمی‌کنند، تفهیم شوند. این موضوع، نیازمند واکاوی عمیق و طراحی سناریوهایی برای مقاطع، اقشار و سطوح مختلف جامعه است. دوم، در سیستم‌های آموزشی که دربرگیرنده آموزش و پرورش، آموزش عالی و آموزش‌های ضمن خدمت و عمومی است، به مقوله مدیریت زمان توجه جدی و نحوه استفاده بهینه از زمان در زندگی روزمره آموزش داده شود.
وی یادآور شد: باید زمینه‌های مطالعه را برای عموم به‌گونه‌ای فراهم کنیم تا آنان علاوه بر نگرش به مطالعه به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی خود، اوقات فراغت خود را هم با مطالعه غنی‌تر کنند.
چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۲
نظر شما