به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، تشيع در هند، بيش از همه متاثر از فضاي تشيع ايراني است. در طول تاريخ به سختي مي‌توان دو كشوري را يافت كه از لحاظ ميزان و گستره روابط فرهنگي و تمدني مانند ايران و هند باشند، به گونه‌اي كه مي‌توان هند را موزه‌اي زنده از تاريخ فرهنگ ايران زمين دانست. آيين‌ها و نشانه‌هاي ديني رايج در هند، بيانگر تعامل سنت‌هاي اسلامي ـ ايراني با سنت‌هاي مذهبي و فرهنگي هندي در شكل دادن به تشيع هندي است.
كتاب «مناسك و آيين‌هاي شيعي در هند» حاصل مطالعات جبار رحماني در دوران تحصيل در هندوستان است. محوريت اين كتاب مباحثي مربوط به آيين‌هاي ديگري در هند نيز مطرح شده است كه وجه مشترك همه اين مراسم، تمركز بر مناسك و آيين‌هاي شيعي (محرم، نيمه شعبان، رمضان) است.
نگاهي به سنت‌هاي عزاداري محرم در هند، مراسم نيمه‌شعبان در لكهنو، نگاهي به 19 و 21 رمضان و آيين‌هاي آن در ميان شيعيان هند، امامباره و درگاه، شبه قاره هند، نگاهي به نماد ببر در فرهنگ شيعيان جنوب هند، عنوان برخي از فصل‌هاي اين كتاب را تشكيل مي‌دهند.
در بخش «مراسم نيمه شعبان در لكهنو» درباره شهر لكهنو آمده است: «لكهنو يكي از مراكز اصلي شيعه‌نشين در هند بوده كه بيشتر مراكز حوزه‌هاي علميه شيعيان در اين شهر است و به دليل حكومت «نواب اوده» در اين منطقه و تمايل زياد آن‌ها براي گسترش فرهنگ شيعي، بيشتر آثار شيعي را مي‌توان در اين شهر ديد. مهم‌ترين نمادهاي موجود اين موضوع، وجود «امامباره‌هاي» بسيار بزرگ است كه عموما توسط حكام شيعه يا وابستگان به دربار آن‌ها ساخته مي‌شده است.»
تنوع فرهنگي و اجتماعي هند موجب شده رسم‌ها و آيين‌هاي فرهنگي در گستره اقوام مختلف آن، رنگ و بوي محيط را نيز بگيرند تا بهتر بتوانند باورها و انديشه‌‌هاي خود را به درون اجتماعات مختلف هندي گسترش دهند.
كتاب «مناسك و آيين‌هاي شيعي در هند» نوشته جبار رحماني، با شمارگان 1000 نسخه، 112 صفحه و به بهاي 60 هزار ريال، بهار امسال از سوي انتشارات خيمه وارد بازار كتاب ايران شده است.
سه‌شنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۱۱:۵۲
نظر شما